Ο πόνος, οι ασθένειες και ο θάνατος...
Εισήλθαν στη ζωή του ανθρώπου
Από τη στιγμή της πτώσης του από τον παράδεισο.
Ο Χριστός ερχόμενος στον κόσμο
Προσφέρει στον άνθρωπο
Τόσο την υγεία του σώματος
Όσο και τη σωτηρία της ψυχής του
Ελευθερώνοντας τον από τη δουλεία της αμαρτίας.
Η ασθένεια που παρουσιάζεται
Βγάζει τον άνθρωπο από τη συμβατική ασφάλεια και βεβαιότητα του
Και τον τοποθετεί αμεσότερα μπροστά στο πρόβλημα της υπάρξεως του.
Η ασθένειες που συμβαίνουν στη ζωή του ανθρώπου
Πρέπει να εκλαμβάνονται ως παιδαγωγικό μέσο
Με το οποίο ο Θεός μας βοηθά στην τελείωση μας.
Για να μπορέσει όμως κάποιος να υπομένει την ασθένεια του
Πρέπει πρώτα να έχει ακράδαντη πίστη στο Χριστό
Έτσι λοιπόν, πρέπει να τις αντιμετωπίζουμε χωρίς γογγυσμούς
Για να αποκομίσουμε και το πνευματικό όφελος για την ψυχή μας.
Απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού, και ακολουθείτω μοι
Το δρόμο του Χριστού δεν πρέπει να λησμονεί
Ότι ο δρόμος αυτός είναι πορεία σταυρική.
Γι΄ αυτό και ο Χριστός μας καλεί πρώτα
Να απαρνηθούμε τον εαυτό μας.
Βέβαια, γίνεται κατανοητό ότι ο Κύριος
Κάνοντας λόγο για την άρνηση του εαυτού μας
Δεν εννοεί να μην αγαπάμε και να περιποιούμαστε τον εαυτό μας
Αλλά να απαρνηθούμε τον εγωκεντρικό εαυτό μας
Να αρνηθούμε τις εμπαθείς επιθυμίες μας
Που μας οδηγούν στην απομάκρυνση από το θέλημα του Θεού.
Καλούμαστε να θυσιάσουμε και να θάψουμε, κατά τον Απ. Παύλο, "τον παλαιόν άνθρωπον"
Ώστε να αναγεννηθεί ο νέος "ο ανακαινούμενος κατ΄ εικόνα του κτίσαντος αυτόν" (Κολ. 3, 9-10).
Καθ΄ ότι "ει γαρ σύμφυτοι γεγόναμεν τω ομοιώματι του θανάτου αυτού, αλλά και της αναστάσεως εσόμεθα, τούτο γινώσκοντες ότι ο παλαιός ημών άνθρωπος συνεσταυρώθη ίνα καταργηθή το σώμα της αμαρτίας... ει δε απεθάνομεν συν Χριστώ πιστεύομεν ότι και συζήσομεν αυτώ" (Ρωμ. 6, 5-8).
Γι΄ αυτό και ο Σταυρός αποτελεί σύμβολο όχι μόνο θυσίας, αλλά και λύτρωσης.
Όταν ο Χριστός μας καλεί να σηκώσουμε το δικό μας σταυρό
Αντιπαραβάλλει τη δική του σταυρική θυσία και το παράδειγμά του
Που έλαβε την πρωτοβουλία να σταυρωθεί για να μας λυτρώσει από την αμαρτία και το θάνατο.
Όπως οι αρχές και εξουσίες του κόσμου απέρριψαν τον ίδιο τον Χριστό και το Ευαγγέλιό του
Και τον οδήγησαν στο σταυρό
Κατά τον ίδιο τρόπο και οι Μαθητές του διαχρονικά θα δεχθούν τον δικό τους σταυρό
Γιατί πάντοτε θα υπάρχουν εκείνοι που αντιστρατεύονται τον Ιησού Χριστό ως Υιό του Θεού
Απορρίπτουν το σωτήριο έργο του και τη διδασκαλία του Ευαγγελίου του.
Η με οποιοδήποτε τρόπο παρουσία του Ιησού Χριστού και η ομολογία του
Στον κόσμο της αμαρτίας καθίσταται ενοχλητική.
Για το λόγο αυτό προειδοποίησε εκείνους που τον ακολουθούν:
"Ει ο κόσμος υμάς μισεί, γινώσκετε ότι εμέ πρώτον υμών μεμίσηκε. ει εκ του κόσμου ήτε, ο κόσμος αν το ίδιον εφίλει˙ ότι δε εκ του κόσμου ουκ εστέ, αλλ’ εγώ εξελεξάμην υμάς εκ του κόσμου, διά τούτο μισεί υμάς ο κόσμος … ει εμέ εδίωξαν και υμάς διώξουσιν" (Ιω. 15-20).
Καλούμαστε, επομένως να δώσουμε τη δική μας μαρτυρία
Για τον ίδιο τον Χριστό και το Ευαγγέλιό του.
Αγάπη χωρίς όρους, χωρίς προϋποθέσεις
Να αφήσει τον Υιό Του να θυσιαστεί για χάρη μας
Για να υπάρξει συμφιλίωση μεταξύ εκείνου και εμάς
Θα δούμε ότι η αγάπη του Θεού για μας είναι απροϋπόθετη.
Αγάπη χωρίς όρους, χωρίς προϋποθέσεις.
Εμείς σήμερα, για να συμφιλιωθούμε
Μ΄ ένα γείτονά μας, με το σύζυγο ή τη σύζυγό μας
Θέτουμε όρους.
Εδώ ο Θεός θυσιάζει τον ίδιο τον Υιό Του
Για να θεραπεύσει το ανθρώπινο γένος.
Για να φανερώσει τη σημασία που έχει η καταλλαγή με τον πλησίον μας
Ο Κύριος τονίζει:
Εάν ουν προσφέρης το δώρον σου επί το θυσιαστηρίον κακεί μνησθής
Ότι ο αδελφός σου έχει τι κατά σου, άφες εκεί το δώρον σου έμπροσθεν του θυσιαστηρίου
Και ύπαγε πρώτον διαλλάγηθι τω αδελφώ σου
Και τότε ελθών πρόσφερε το δώρον σου επί το θυσιαστήριον (Ματθ.5, 23-24).
Ο Θεός δε λογαριάζει την τιμή που του προσφέρεται μπροστά στην αγάπη για τον πλησίον μας.
Ας διακοπεί, λέει, η λατρεία μου για να υπάρξει συμφιλίωση με τον αδελφό σου.
Είναι δηλαδή ισοδύναμη η λατρεία προς το Θεό, με τη συμφιλίωση προς τον αδελφό μας
Και εμείς το θεωρούμε ακατόρθωτο
Γιατί η αμαρτία που υπάρχει στη ζωή μας, που ήταν και η αιτία
Που μας καθιστούσε εχθρούς του Θεού
Δεν μας αφήνει να δούμε πόσο σημαντική είναι η καταλλαγή με το συνάνθρωπό μας
Και κατ΄ επέκταση με το Θεό.
Η δυνατότητα της "εν πνεύματι και αληθεία" λατρείας του Θεού
Με την ενανθρώπηση και θυσία του Ιησού Χριστού.
Έτσι φανέρωσε στον κόσμο το μυστήριο της Αγίας Τριάδας
Και γνωστοποίησε το προαιώνιο σχέδιο της θείας Οικονομίας
Το σχέδιο δηλαδή του Θεού για τη σωτηρία των ανθρώπων.
Η σταυρική του Θυσία και η ένδοξή του Ανάσταση
Μας προσφέρει αυτή τη σωτηρία
Και μας δίνει τη δυνατότητα της κοινωνίας
Του σώματος και αίματός του.
Η μετοχή μας όμως αυτή στο σώμα του Αναστάντος Κυρίου
Δεν πρέπει να είναι τύπος αλλά ουσία
Δεν πρέπει να είναι εξωτερική και μόνο έκφραση
Αλλά βαθύτερη καρδιακή συμμετοχή.
Απόλυτη πίστη στον εν Τριάδι αποκαλυφθέντα Θεό
Και ολοκληρωτική αφιέρωση της ύπαρξής μας, της σκέψης μας, της καρδίας
Και της θέλησής μας σ΄ Αυτόν.
Η ευθύνη μας σήμερα είναι η διάδοση αυτής
Της αληθινής λατρείας του Τριαδικού Θεού σε όλο τον κόσμο.
Όπως ο Χριστός βγήκε από τα εθνικά πλαίσια της Ιουδαίας
Και κατευθύνθηκε στους Σαμαρείτες για να κηρύξει και σ΄ αυτούς
Έτσι και η Εκκλησία σήμερα οφείλει να ανοίξει τους ορίζοντές της
Και να απευθύνει το μήνυμά της σε όλο τον κόσμο.
Υπάρχουν ακόμη και σήμερα στη σύγχρονη εποχή μας, λαοί και έθνη
Που ζουν κάτω από τη σκιά των ειδώλων.
Αυτή τη διάσταση τη δίνει σήμερα η Εκκλησία εν μέρει με την άσκηση του έργου της ιεραποστολής.
Η προσπάθεια όμως δεν πρέπει να περιοριστεί εκεί
Αλλά χρειάζεται η υπέρβαση όλων των εθνικών ή και εθνικιστικών αντιλήψεων
Οι οποίες έχουν επικρατήσει και έχουν αλλοιώσει την εκκλησιολογία της
Με τη δημιουργία των κατά τόπους λεγομένων Εθνικών Εκκλησιών
Ή την εισαγωγή εθνικών πεποιθήσεων στον χώρο της λατρείας.
Ο Ιησούς Χριστός κατάργησε την εθνική αντίληψη της λατρείας και τον συγκεκριμένο τόπο
Και κατέστησε τη λατρεία του Θεού καθολική και οικουμενική.
Ο αληθινός Θεός δεν λατρεύεται, ούτε προσκυνείται μέσα σε στενά εθνικά και τοπικά πλαίσια.
Η λατρεία του Τριαδικού Θεού πραγματοποιείται "εν πνεύματι και αληθεία" σε όλη την οικουμένη.
Θα έρθει "ως κλέπτης εν νύκτι"
Αποτελεί μια αλήθεια!
Ένα γεγονός αδιαμφισβήτητο
Αλλά και χρονικά απροσδιόριστο.
Θα έρθει "ως κλέπτης εν νύκτι"
Καθώς μας λέγει ο Απόστολος Παύλος.
Τα διάφορα γεγονότα τα οποία μας είπε ο Κύριος
Ότι θα προηγηθούν πριν την έλευσή του
Είναι δύσκολο να ερμηνευθούν και να χαρακτηριστούν
Ως προμηνύοντα την ημέρα αυτή
Λόγο του ότι σε κάθε εποχή συμβαίνουν κάποια συνταρακτικά γεγονότα
Είτε φυσικές καταστροφές
Είτε πόλεμοι και διαμάχες.
Για το λόγο αυτό δεν επιτρέπεται ο εφησυχασμός
Αλλά απαιτείται η διαρκής πνευματική εγρήγορση.
Ο πιστός άνθρωπος δεν περιμένει
Ούτε τις καταστροφές
Ούτε τους πολέμους και τις ακαταστασίες
Αλλά περιμένει την έλευση του Κυρίου
Το πλέον αισιόδοξο και ελπιδοφόρο γεγονός της ανθρώπινης ιστορίας.
Σ΄ αυτό τον αγώνα δεν είμαστε μόνοι μας....
Είναι επιπρόσθετα οι θλίψεις και τα βάσανα της ζωής
Και παράλληλα η άρνηση των αμαρτωλών επιθυμιών
Και των φθοροποιών παθών.
Ως μαθητές του Χριστού γνωρίζουμε
Ότι η άρση του σταυρού μας είναι απαραίτητη προϋπόθεση
Για τη μετοχή στη ζωή του Χριστού.
Όμως, όπως διαβεβαιώνει ο Απ. Παύλος
Πιστός ο Θεός, ος ουκ εάσει υμάς πειρασθήναι υπέρ ο δύνασθε
Αλλά ποιήσει συν τω πειρασμώ και την έκβασιν του δύνασθαι υμάς υπενεγκείν" (Α΄ Κορ. 10,13).
Καμία θλίψη και δοκιμασία δε θα υπήρχε στη ζωή μας
Αν ο ίδιος ο Θεός δεν μας έδινε την ίδια στιγμή τη δύναμη για να την αντέξουμε.
Υποτασσόμαστε στο θέλημα του Θεού, υπομένοντας κάθε δοκιμασία
Η οποία χαρακτηρίζεται από τον Κύριο ως Σταυρός.
Αυτή η αγόγγυστη υποταγή οδηγεί τον άνθρωπο έμπρακτα στο "ακολουθείτω μοι".
Άρση του σταυρού είναι επίσης ο πνευματικός αγώνας
Για σταύρωση των αμαρτωλών επιθυμιών μας.
Είναι όμως εύκολο πράγμα ν΄ απαρνηθούμε τις χαρές του κόσμου;
Να κόψουμε κάθε σχέση μ΄ ό,τι μας τραβάει στο κακό και στην αμαρτία;
Να αποδεχτούμε χωρίς διαμαρτυρία τη θλίψη ή τη δοκιμασία που βρέθηκε στη ζωή μας;
Δεν είναι εύκολο.
Χρειάζεται, για να το κατορθώσουμε, ένας αγώνας καθημερινός σκληρός
Και πάντα στη σκέψη μας να έχουμε τον Εσταυρωμένο Χριστό.
Ο Σταυρός του Κυρίου, ο οποίος υψώνεται στο βίο της Εκκλησίας
Υπενθυμίζεται σε όλο το κόσμο και σε μας ότι, όταν διαλέξουμε το Σταυρό ως τρόπο ζωής μας
Τότε έχουμε και την Ανάσταση.
Όταν θλίψεις και ανάγκες μας κυκλώνουν υψώνουμε τα μάτια της ψυχής μας
Και ατενίζουμε με πίστη τον Σταυρό του Χριστού μας
Και προχωράμε συσταυρωμένοι και συναναστημένοι με το Χριστό.
Και επειδή "τα αδύνατα παρά ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ εστί"
Σ΄ αυτό τον αγώνα δεν είμαστε μόνοι μας....
Ο Κύριος συμπορεύεται, έτοιμος πολλές φορές να "σηκώσει το σταυρό" για μας.
Σήμερα θ΄αλλάξω τον κόσμο
Που μου χάρισε ο Άγιος Βασίλης στις περσινές γιορτές
Γιατί του έγραψα ότι ήμουν καλό παιδί όλη τη χρονιά
Κι ότι θέλω να γυρίσω όλον τον κόσμο
Και να πετάξω πάνω από τη Γη!
Γράφει
η Μαριλένα Παππά
Να χαιρετήσω τα παιδιά της Νιγηρίας
Να μυρίσω τις μυρωδιές από το κάρυ στην Ινδία
Να αγναντέψω από ψηλά όλη την Ευρώπη
Να ξαποστάσω στο άγαλμα της ελευθερίας, μόνο για μια στιγμή..
Όμως-έχω ακόμα τόση γη να δω μην ξεχνιέσαι!
Να αφήσω την αλμύρα του Ειρηνικού να με ψήσει, να αφεθώ στον ήλιο της Μεσογείου να με κάψει
Και να προσγειωθώ στο κομμάτι που αγαπώ πιο πολύ απ’ όλα τα μέρη της γης που έχω πάει…
Στα χέρια σου…
Και να αναρωτηθώ, πως οι άνθρωποι έγιναν τόσο ικανοί να αγαπηθούν
Και τόσο ανίκανοι να αγαπήσουν;
Ναι, σήμερα θ΄ αλλάξω αυτόν τον κόσμο.
Θ΄ αλλάξω εμένα!
Θα αγαπήσω όσο ποτέ δεν άφησα τον εαυτό μου να αγαπήσει!
Θα γίνω γελοία από τις τόσες καρδιές που θα ζωγραφίσω στο τετράδιό μου
Θα γίνω περίγελος στους άλλους επιβάτες από τα φιλιά που θα στέλνω από το ακουστικό μου
Καθώς θα γυρνάω από τη δουλειά με το τρένο!
Θα μείνω απένταρη από τα χιλιάδες sms που θα σου στείλω για να σου πω κάτι που ξέχασα
Θα μάθω να υπολογίζω πόσες μέρες αντιστοιχούν
Σε πόσες ώρες αντιστοιχούν
Σε πόσα λεπτά αντιστοιχούν
Σε πόσα δευτερόλεπτα ...μέχρι να σε ξαναδώ
Θα πηγαίνω άυπνη στη δουλειά για να μένουμε παρέα ξύπνιοι όλο το βράδυ
Θα εξυμνώ την αίσθηση της όσφρησης
Κάθε φορά που κάποιο άρωμα στο δρόμο θα μου θυμίζει εσένα
Θα μου λείπεις κάθε μέρα και περισσότερο
Τόσο που το στομάχι μου θα γίνεται ένας κόμπος μέχρι να σε δω
Θα σταματήσω να τρώω
Θα σταματήσω να σκέφτομαι και θα αρχίσω να ζω…
Θα περπατάω στους δρόμους με ένα απέραντο χαμόγελο
Και δε θα χρειάζομαι πια μπέρτα για να πετάω
Θα ακούω το όνομά μου από τα χείλη σου και θα νιώθω πεταλούδες στο στομάχι μου
Θα γράφω κι οι μόνες λέξεις που θα ΄ χω εύκαιρες θα ΄ναι το "Σ΄αγαπώ".
Θα τσακωνόμαστε...
Θα σου ουρλιάζω
Θα φεύγεις, θα ξανάρχεσαι
Θα φεύγω, θα ξανάρχομαι
Μέχρι να μου πεις οριστικά "Τελειώσαμε"!
Μέχρι να σου πω "Σε μισώ"!
Θα κλαίω για μέρες
Θα τρώω χωρίς να καταλαβαίνω τι τρώω
Θα πίνω χωρίς να καταλαβαίνω τι πίνω
Θα κοιτάω το κινητό μου ...περιμένοντας
Θα ξυπνάω
Θα ντύνομαι
Θα γελάω μηχανικά γιατί έτσι πρέπει, αλλά το χαμόγελό μου θα είναι μαζί σου.
Θα σταματήσω να μιλάω, να βγαίνω.
Θα μένει το μυαλό μου κολλημένο στο παρελθόν... στο τότε που δε θα ξανάρθει
Σ΄ εκείνο το καλύτερο καλοκαίρι της ζωής μας!
Θα προσπαθήσω να βγω απ΄αυτό το αδιέξοδο
Αλλά θα πέφτω συνέχεια στους τοίχους του χτες.
Αλλά δε θα ΄χει σημασία
Γιατί εγώ θα έχω αλλάξει τον κόσμο
Μέχρι να ανακαλύψω τη μαγική μου μπέρτα και να πετάξω και πάλι.
Πηγή: http://26ecopages.blogspot.gr/
Η καύχηση για τον πνευματικό μας πατέρα
Πολλοί επαίρονται για τον Γέροντά τους.
Και ευκαίρως-ακαίρως αναφέρονται σ' αυτόν
Όμως κατά τρόπο ο οποίος εκφράζει
Τη δική τους πνευματική γυμνότητα
Και τον επικίνδυνο γλυκερό συναισθηματισμό τους.
Το φαινόμενο δεν είναι υγιές.
Ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος μας εφιστά την προσοχή:
Μη επαρθής δια τον σον διδάσκαλον παρά μειζόνων τιμώμενος
Μηδέ διά το εκείνου όνομα πολλούς έχων υπακούοντάς σου
Χαίρε δε μάλλον εάν το όνομα σου γραφή
Εν τω ουρανώ της ταπεινώσεως» (Κατήχ.20, SC104, 338).
Και ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος ομιλεί με μεγαλύτερη αυστηρότητα:
Είδον αδόκιμον μαθητήν επί τοις του διδασκάλου κατορθώμασιν
Επί τινων ανθρώπων καυχώμενον.
Και μέντοι δοκών δόξαν εαυτώ εκ του αλλοτρίου σίτου περιποιήσασθαι
Ατιμίαν μάλλον εαυτώ προεξένησε, πάντων προς αυτόν ειρηκότων.
Και πως δένδρον καλόν κλάδον άκαρπον ήνεγκεν; (Κλίμαξ 4, PG88, 713Α).
Προσοχή χρειάζεται και σε ένα άλλο παρεμφερές φαινόμενο.
Πρόκειται για την παρρησία που μπορεί να έχει ο πνευματικός μας πατέρας ενώπιον του Θεού.
Οι Πατέρες μας, λοιπόν, μας συνιστούν ότι δεν θα πρέπει να επαναπαυόμαστε σ' αυτήν.
Ούτε να περιοριζόμαστε στο να ζητούμε να προσεύχονται για μας.
Οφείλουμε ν' αγωνιζόμαστε κι εμείς με ζήλο χάριν της σωτηρίας μας.
Κάποτε, αναφέρει το Γεροντικό, ένας αδελφός επισκέφθηκε τον Μέγα Αντώνιο και τον παρακάλεσε:
"Εύξαι υπέρ εμού".
Και ο γέροντας του απάντησε:
"Ουδέ εγώ σε ελεώ, ουδέ ο Θεός, εάν μη συ αυτός σπουδάσης, και αιτήση τον Θεόν".
Δηλαδή:
Ούτε εγώ, ούτε ο Θεός θα σε ελεήσει, αν συ ο ίδιος δεν προσπαθήσεις και δεν παρακαλέσεις τον Θεό.
Η μετάνοια είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της πνευματικής ζωής
Ο πόνος επειδή πικράναμε τον Θεό
Η απόφαση για μια αλλαγή
Και η καταφυγή στην εξομολόγηση
Αποτελούν την απαρχή της σωτηρίας μας.
Ο Τίμιος Πρόδρομος και ο ίδιος ο Κύριος
Άρχισαν το κήρυγμα τους καλώντας σε μετάνοια.
Κανείς δεν μπορεί να σωθεί, αν δεν μετανοήσει.
Μόνο με τη μετάνοια
Ένας μεγάλος ληστής "λήστεψε" ακόμα και τον παράδεισο.
Είναι λοιπόν δαιμονική πλάνη
Να παραμελούν οι Χριστιανοί τη μετάνοια και την εξομολόγηση.
Βέβαια, δεν αναφερόμαστε στην περίπτωση εκείνων που ισχυρίζονται
Ότι δεν έκαναν τίποτα το αμαρτωλό, ή εκείνων που αυτοσχεδιάζουν τρόπους εξομολογήσεως
Επειδή δεν θέλουν να ταπεινωθούν και να σκύψουν στο πετραχήλι του πνευματικού
Όπως η θεόπνευστη εκκλησιαστική τάξη ορίζει.
Αναφερόμαστε κυρίως στην περίπτωση πολλών Χριστιανών
Που αρκούνται σε άλλα "θρησκευτικά καθήκοντα"
Ή σε μια συμμετοχή στο Ιεραποστολικό έργο
Ή σε νεφελώδεις συζητήσεις με Γέροντες
Χωρίς καμιά διάθεση να "φυλάξουν οδούς σκληράς".
Έτσι πιστεύουν ότι κατακτούν κορυφές
Ενώ πλανώνται σε θανατηφόρα τέλματα αμετανοησίας, αναισθησίας και ναρκισσισμού.
Η αδιαφορία μας για μια αποφασιστική μετάνοια αποδεικνύεται ολοφάνερα
Από την ενασχόληση με τη ζωή και τα σφάλματα των άλλων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου