Κόκκινη βροχή
Ο έρωτας δεν είναι λέξη άτιμη,
αλλά μια λέξη που την ατίμασαν.
Jean de La Fontaine
Διλλήματα.
αποφάσεις. τι είναι λάθος, τι σωστό; διχάζεσαι. μπερδεύεσαι. βιάζεσαι.
σκοντάφτεις. διαλέγεις. στην τύχη. για να ξεμπερδεύεις. δίχως λογική.
μετανιώνεις. θες να γυρίσεις πίσω. δίλημμα
ξανά. προβληματίζεσαι. τα περιπλέκεις. τα αναλύεις. κάνεις λάθη... όλο
λάθη... λάθη πολλά. συνεχίζεις. το ξεχνάς. το θυμάσαι. στο θυμίζουν. απ’
την αρχή. τρέχεις. λαχανιάζεις. αδιέξοδος. αδιέξοδος;
(άνοιξε τα μάτια σου. είσαι στο κέντρο του δωματίου. τα φώτα όλα σβηστά. γύρω σου αναμμένα μικρά λευκά κεριά σχηματίζουν ένα κύκλο.)
κόκκινη βροχή… γύρω και πάνω από όλα… κόκκινη
βροχή …μήπως καλύψει όσα δε πρέπει να φανούν… κόκκινη βροχή … με βάφει
στο χρώμα ενός πολέμου… κόκκινη βροχή …που δε μπορεί να με νοτίζει για
πάντα... θα στεγνώσει κάποτε… κάποτε...
νύχτες νωρίτερα:
άλλαξα
πλευρό στο κρεβάτι. λίγο πριν με πάρει ο ύπνος .ο δεξιός μου ώμος
βυθίστηκε στο στρώμα. οι γοφοί έκαναν την κίνηση να έρθουν κάθετα με το
υπόλοιπο σώμα. τα γόνατά μου λύγισαν προς τα πίσω σχηματίζοντας με το
σώμα μου ένα χώρο όπου θα μπορούσε να χωρέσει ένα άλλο σώμα με τον ίδιο
ακριβώς τρόπο. το αριστερό χέρι έκανε μια ημικυκλική κίνηση να
αγκαλιάσει…τι; δεν υπήρχε τίποτα εκεί. το ήξερα, βέβαια, μα εκείνη τη
στιγμή ένοιωσα το κενό αυτό να γίνεται ψυχρό ρεύμα αέρα και να διαπερνά
από άκρη σε άκρη το κουλουριασμένο σώμα μου. περίεργη αίσθηση που ακόμα
φαίνεται στα μάτια μου…
άφησα
κλαδιά. γυρίζοντας στις ρίζες και ψάχνοντας το μαγεμένο χώμα με τις
φωνές να ξεπηδούν. βαθιά. σαν πηγές ιάματα σε κάτι άρρωστο. δίνοντας ζωή
σε φύτρες και πόλεμο…
σκόνη παντού… θάνατος παντού… κύτταρα νεκρά. υπόμνηση μιας αδήριτης ματαιότητας. ροή αναπότρεπτη… σκόνη… αναπότρεπτη;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου