Γείτονες

10.5.12

Γείτονες

Στη διπλανή πολυκατοικία, υπάρχει ένα διαμέρισμα, το οποίο ανήκει σε μια γριά, η οποία έχει φωνή που μου τρυπάει τα νεύρα. Η γριά αυτή, της οποίας ανήκει το διαμέρισμα, στην διπλανή πολυκατοικία, κάθε χρόνο, 9 Μαΐου, καλεί τους γέρους φίλους και τις γριές φίλες της για να παίξουνε χαρτιά. Ανοίγει το σπίτι, πόρτες παράθυρα, μαγειρεύει, φλυαρώντας παράλληλα, με την φωνή που σου τρυπάει τα νεύρα, με τους γέροντες φίλους και τις γηραιές φίλες. Περνάνε όλη την ημέρα μαζί, γελώντας, τρώγοντας, πίνοντας και παίζοντας. Απαριθμούν τους πεθαμένους. Και τώρα που πληθαίνουν, απαριθμούν τους ζωντανούς. Μετά τα μεσάνυχτα αποχωρούν. Πλέον έχει μπει 10 Μαΐου. 
Εγώ όταν γίνω γριά, θα μένω στην διπλανή πολυκατοικία σου. Θα έχω πόρτες και παράθυρα πάντα ανοιχτά και θα φλυαρώ, μόνη μου, επίτηδες δυνατά, για να με ακούς, με την φωνή μου, που τρυπάει νεύρα, καραμελώνοντας κρεμμύδια, για να ταΐζω την ψιψίνα μου. Θα φλυαρώ ακατάπαυστα, μέχρι να διαλυθούν τα νεύρα σου. Ίσως τότε έρθεις...

9.5.12

Κύριες και κύριοι! Οι αρκουδομαχίες...

*Μου είπανε πως κάποιοι κοιμούνται στα παγκάκια. Έλεος. Γιατί κάποιος να πει τέτοιο ψέμα; Ποιος μπορεί να κοιμηθεί σε παγκάκι;

*Το πιστεύεις ή όχι, και μένα μου είχανε πει ότι κοιμούνται στο δρόμο. Ξέρεις.. Στα βρώμικα πεζοδρομία του κέντρου. Με τις κουτσουλιές των περιστεριών.

*Αηδία. Γιατί να πεις κάτι τέτοιο; Κάποιος άλλος μου είπε ότι στήνουν μικρά σπιτάκια. Με κουβέρτες και σεντόνια.

*Ωωω. Σαν εμάς όταν παίζαμε τις αρκούδες. Λες να παίζουνε και αυτοί τις αρκούδες.;

*Ναι!! Και θα παλεύουν δυο δυο. Όποιος νικήσει, θα τρώει τον άλλο.

*Χαχαχα! Βάρβαρη. Ξέρεις, πλάκα θα είχε. Αν όντως μένουνε στο δρόμο, θα μπορούσαν να το κάνουν σαν θέαμα. "κύριες και κύριοι! Οι αρκουδομαχίες. Σήμερα, όπως κάθε Κυριακή, δυο εκλεκτοί άστεγοι, θα παλέψουν κάτω από τις κουβέρτες. Ο χαμένος θα φαγωθεί στο συσσίτιο της τωρινής εβδομάδας. Παρακαλώ, ότι έχετε ευχαρίστηση, στο κεσεδάκι. Δεχόμαστε και κουμπιά. Κύριες και κύριοι! Οι αρκουδομαχίες!!" 

*Χαχαχαχαχα. Τι κρίμα όμως, που δεν υπάρχουν όντως άστεγοι.

7.5.12

κάτι ασήμαντο.

Δοκίμασα αυτό http://pixlr.com/o-matic/ , για την επεξεργασία των φωτογραφιών μου, αλλά με τσάντισε διότι χανόταν η ημερομηνία λήψης τους. Θεωρώ πολύ σημαντική την ημερομηνία λήψης κάθε φωτογραφίας. Γιαυτό σταματάω να το χρησιμοποιώ. Θα τις "πειράζω" με τους δικούς μου ασφαλείς τρόπους. Δεν έχω ιδέα γιατί σας ανακοινώνω κάτι τόοοοοοσο ασήμαντο... Ίσως γιατί δεν θέλω να σχολιάσω με τίποτα τα χθεσινά παπαροπράγματα... Αλλά τέτοιοι είμαστε.. Τέτοιους θα έχουμε.. Ή είναι άσχημα απόλυτο αυτό που λέω; "Τα κουκιά δεν βγαίνουν". Δεν βαρέθηκαν να ακούν τους εαυτούς τους; "Ο λαός μίλησε και έδειξε την αγανάκτησή του". "ο λαός θέλει αριστερά". "ο λαός θέλει ενωμένη αριστερά". Ο Μηχαλολιάκος πείθει κόσμο. "έξω οι μετανάστες". "λασπολόγοι. Τώρα θα δείτε. Με υποτιμήσατε. Αλλά τώρα είναι μια χρυσή αυγή για την ελλάδα".
Είπα ότι δεν θα σχολιάσω. Το μυαλό μου είναι πολύ ποταπό για να σχολιάσει σωστά αυτά τα θέματα.. Κανείς όμως, δεν θα συνεργαστεί με κανέναν...

6.5.12

bloody hell

Bloody hell.. Μπλουάντι πράγματα. 

Όμως δαγκώνω την μπλουάντι γλώσσα μου και δεν μιλάω. Την ξανάδα στον ύπνο μου. Μπλιαχ. Μπλουάντι χορευτίνα. Και της πέταξα ένα χουρμά για να της σπάσω το μπλουάντι κεφάλι της, αλλά αστόχησα. Και έτσι έφαγε το χουρμά μου. Μα και εγώ.... Χουρμά; Τι να σου κάνει ο μπλουάντι χουρμάς......

5.5.12

Ας ήταν πάλι οι καιροί, χειμωνιατικοκρυουλοί. Να φορούσα ρεντιγκότα, μοβ τραγιάσκα και μια μπότα. Να καθόμασταν αγκαλίτσα, στην μικρή μου καρεκλίτσα, να καπνίζουμε τσιγάρα, πίνοντας ροζ λεμονάδα.

4.5.12

τρεμάμενο τρέμουλο τραγελαφικού κ. Τρομάρα

Φτου. Τρέμουν τα πόδια μου για κάποιο λόγο. Σαν το πλυντήριο μας στη λειτουργία στύψιμο, τρέμουν. Αλλά όλοι λένε, μια χαρά. Η αρρωστοφοβική πλευρά μου όμως, έχει φτιάξει το σενάριο. Είναι έτοιμο για παράδοση στη θεατρική ομάδα του Κολοράντο και το ταλέντο μου θα αναγνωριστεί μετά τον θάνατό μου..

 πρώτο βιντεόπραγμα.. ίσως να έπρεπε να αφαιρέσω τη μουσική. αλλά κάτι έπαθε το σκατόπρόγραμμα

3.5.12

Γιατί πάντα έτρεφα μίσος για αυτό το φαγητό; Ρύζι με αρακά και μπέικον. Δεν ξέρω γιατί. Αλλά από μικρή μου είχε καθίσει στραβά.

Το έκρυβα σε χαρτοπετσέτες και το πέταγα στα σκουπίδια για να δείξω ότι το έφαγα και να μην με πρήζουν. Αρέσει σε όλο τον κόσμο που τρώει σπίτι μας. Λένε πως είναι η σπεσιαλιτέ της μαμάς μου.

Και πάντα η μαμά με κοιτάει με ύφος "Να! Βλέπεις; Όλοι το εκτιμούν και τους αρέσει.. Ποιος είναι ο μυστήριος της υπόθεσης;"

Εσείς προφανώς! Γιακ ρύζι με αρακά και μπέικον... Και έχω και την αδερφή μου να ξερογλύφεται δίπλα μου, αφήνοντας σταγόνες σάλιου να στάζουν στο σουπλά της... Η οποία σιχαίνεται το κουκουνάρι, το κοτόπουλο με πορτοκάλι, τις σταφίδες..

"και επειδή η ζωή μου γύρω από το φαγητό γυρνάει, λέω να δημιουργήσω μια νέα ετικέτα. "Φαγιά

2.5.12

Μπλαμπλαμπλα που λες....
Πόσο πολύ ζηλεύω τη χελώνα σου. Είναι μισότυφλη και κακοβιασμένη από τον χελώνο σου, αλλά εγώ τη ζηλεύω. Αυτή βέβαια, ούτε που με προσέχει.. Αδιαφορεί για τα στρουμπολοδάχτυλα μου, τα οποία της απλώνω για να την αναγκάσω να παίξει και να τα δαγκώσει. Ξεφυσάει ενοχλημένη και σέρνεται να μπει μέσα στο σπίτι.. Κάτι ξέρει.. Έχει δροσιά μέσα και βυσσινάδα..  

28.4.12

Ο Φώτης αναζητά τον οδοντίατρο του για την κατασκευή μασέλας..

Ο Φώτης, αφού ψάχτηκε λιγουλάκι με τον τηλεφωνικό κατάλογο και με τους οδοντιάτρους, τους οποίους αν θυμάστε καλά φοβόταν μέχρι θανάτου, εντόπισε επιτέλους τον κατάλληλο άνθρωπο για να ρίξει μια ματιά στο, άδειο από δόντια, στόμα του.  

Για να φτάσει σε αυτό το σημείο, ακολούθησε μεθοδικά το πρόγραμμα που είχε στο μυαλό του.
Για αρχή, αγόρασε τον τηλεφωνικό κατάλογο για το Παρίσι.
Έγραψε σε ένα χαρτί, όλες τις περιοχές που αποτελούν το Παρίσι.
Απέρριψε τις περιοχές που ήταν βρωμερές και τρισάθλιες.
Απέρριψε τις περιοχές, στις οποίες ο μόνος τρόπος πρόσβασης είναι το λεωφορείο.
Απέρριψε όλες τις περιοχές όπου συνήθιζε να βγαίνει ραντεβού με την Ζαν-Κλοντ-Φρεντερίκη-Αννέτ.
Απέρριψε όλες τις περιοχές που έκανε σεξ με την  Ζαν-Κλοντ-Φρεντερίκη-Αννέτ.
Απέρριψε κάθε περιοχή που κυκλοφορούσαν σκύλοι.
Διέγραψε και αυτές που είχαν ανηφορικούς δρόμους.
Δεν το συζήταγε για τις περιοχές με καφετέριες.
Αμφιταλαντευόταν για τις περιοχές που έβλεπες τον Πύργο του Άιφελ από τον τρίτο όροφο. Αλλά ήταν σίγουρος ότι δεν θα πήγαινε με τίποτα σε περιοχές με τουριστικά μαγαζιά που πούλαγαν χρωματιστούς μπερέδες και μπρελόκ με το Γνωστό Μεταλλικό Κτίσμα.
Μετά από μερικές ακόμη τέτοιες απορρίψεις, έμεινε με δύο περιοχές . Την δική του και άλλη μια.
Έγραψε έπειτα τα ονόματα όλων των οδοντογιατρών που λειτουργούσαν γραφείο εκεί. Απέρριψε όλους όσους τα μικρά τους άρχιζαν με το γράμμα Ζ ή με το γράμμα Κ ή με το Φ ή με το Α, επειδή του θύμιζαν την Ζαν-Κλοντ-Φρεντερίκη-Αννέτ.
Από αυτούς που έμειναν, απέρριψε αυτούς που τα επίθετα τους άρχιζαν με το γράμμα Ζ ή με το γράμμα Κ ή με το Φ ή με το Α, επειδή του θύμιζαν την Ζαν-Κλοντ-Φρεντερίκη-Αννέτ.
Από αυτούς που έμειναν μετά, απέρριψε αυτούς που είχαν άρρωστο επίθετο (μεσιέ ντοκτογά Λα Βγακουλέ, μεσίε ντοκτογά Βγωμοκαμπινέ.....)
Και από τους πέντε που περίσσεψαν, πήρε τηλέφωνο τον καθένα, τέσσερις φορές, με διαφορετικό όνομα, για να κάνει τις ίδιες ερωτήσεις, για να είναι σίγουρος, σχετικά με την επαγγελματική τους εμπειρία, την υπομονή τους, τις αρρώστιες που έχουν περάσει, το χρώμα των πολυθρονών στην αίθουσα αναμονή τους και αν ήταν δερμάτινες, άμα έχουν πλαστικές πάπιες στο μπάνιο.... 
Τελικά κατέληξε στον Μεσιέ Ντοκτογά Antoine  Boukounta ο οποίος ήταν 40 χρόνια στο επάγγελμα, με ειδίκευση στα παιδικά δόντια, είχε περάσει ανεμοβλογιά και ιλαρά, η συχνότητα με την οποία αρρώσταινε ήταν σχεδόν ίση με το μηδέν, αφού απέφευγε τις ανθρώπινες επαφές και δεν έβγαινε ποτέ από το ιατρείο του. Το χρώμα των πολυθρόνων του ήταν σμαραγδί και ήταν δερμάτινες από την πιο άριστη ποιότητα δέρματος πύθωνα.  Δεν είχε πλαστικές πάπιες στο μπάνιο του. Τις θεωρούσε τρομακτικές, επικίνδυνες και ενοχλητικές..

26.4.12

κάτι ήταν και κάτι το έφαγε

Τις βλακείες μου... Τις βλακείες μου λέω... Τις βλακείες μου θα τις πνίξω στην αγορά του αδιάβροχου σεντονιού με λάστιχο, από τον Πόντιο. Γιατί είμαι Πόντια. Λάθος επιλογές και μπλα μπλα μπλα.. Και το μισώ το "όλα για κάποιο λόγο γίνονται". Είναι ένας μοιρολατρικός τρόπος, καλυμμένου συμβιβασμού, της πιο άθλιας μορφής.

25.4.12

Φυλακίστηκα πάλι. Στα "πρέπει" μου, στις ψυχώσεις μου, στη ζήλια μου, στα "όχι" σου. Κρεμάστηκα για ακόμη μια φορά. Από τα χέρια σου, τις λέξεις σου, τις απόψεις μου, το γέλιο σου. Έκλαψα ξανά. Λόγω της βλακείας μου, της αηδίας μου, της υστερίας μου, της βινεγκρέτ σου. Δεν μου αρέσει τίποτα πάλι. Η ελλειψοειδής κωνοειδής φυλακή μου, ο Απρίλης, το άδειο μου πορτοφόλι, το νεκρό περιστέρι στο μπαλκόνι μου. Και είναι παράδοξο. Πάντα εύχομαι να ψοφήσουν τα περιστέρια. 

23.4.12

το χρονικό του Φώτη. Μια προσπάθεια ψυχανάλυσης από την ψιψίνα του

Ο Φώτης μασούλαγε το κουάκερ του. Δεν το μασούλαγε ακριβώς. Το έβαζε σε μια κούπα μαζί με γάλα, το έχωνε μισό λεπτό στο φούρνο μικροκυμάτων και μετά το έτρωγε. Μουλιασμένο. Δεν χρειαζόταν να χρησιμοποιεί τα δόντια του. Τούτο το κατασκεύασμα, έλιωνε στο άδοντο στόμα του. Λαπά έτρωγε. Με ζεστό γάλα. Μύριζε και έζεχνε η κουζίνα του τα πρωινά..

Η ψιψίνα του μετανάστευε στο μπάνιο. Της άρεσε το γάλα. Αλλά το παγωμένο. Το ζεστό δεν το άντεχε. Πρέπει να έχεις προβλήματα για να σου αρέσει το ζεστό γάλα. Απορούσε με τον Φώτη.

Ο Φώτης στο κουάκερ του, έβλεπε τον πατέρα του να διαβάζει την εφημερίδα του. Μύριζε ξανά την μυρωδιά της πίπας του. Θυμόταν που τον έβαζε να χώνει τα δάχτυλα του στο εσωτερικό της αναμμένης πίπας. Θυμόταν τις φουσκάλες στα ακροδάχτυλα του και πόσο αδύνατο του ήταν να βουρτσίσει τα δόντια του για ένα μήνα. Θυμόταν που τον φώναζαν κιτρινοδόντη και φουσκαλοδαχτυλάκια. 

Πρέπει να έχεις προβλήματα για να σου αρέσει το ζεστό γάλα, νιαούρισε η ψιψίνα του.. Φώτη, εσύ δεν έχεις ούτε δόντια, ούτε προβλήματα..

και λέει λέει λέει... και τίποτα δεν λέει

Μια ανούσια συζήτηση..

ΚΥΡΙΑ ΣΟΥΛΑ: Κοίτα, εγώ σταμάτησα να βράζω κουνουπίδι.. Δεν λέω.. Είναι νόστιμο. Τρελαίνομαι για κουνουπίδι. Αλλά βρωμάει ο τόπος μετά. Και ξεχνάνε να κλείνουν την πόρτα της κουζίνας, οπότε μυρίζει όλο το σπίτι κουνουπιδίλα..
ΚΥΡΙΑ ΜΑΤΙΝΑ: Ναι. Καταλαβαίνω τι εννοείς. Εμένα με είπε η κυρα Βασούλα, της οποίας ο γιος είναι σεφ, ότι αν βράσεις το κουνουπίδι, μαζί με ψωμί, δεν μυρίζει.
ΚΥΡΙΑ ΣΟΥΛΑ: Άντε;
ΚΥΡΙΑ ΜΑΤΙΝΑ: Ναι σε λέω. Το δοκίμασα χθες. Θαυματουργό. Να είναι καλά το παλικάρι.
ΚΥΡΙΑ ΣΟΥΛΑ: Θα το δοκιμάσω και εγώ. Αχ ... Λαμπάδα θα σε ανάψω.. Το είχα πεθυμήσει το κουνουπίδι.

Μια ακόμη ανούσια συζήτηση

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ: Είδα μια ταινία χθές.
ΜΙΡΑΝΤΑ: Σώπα; Και εγώ.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ: Απίστευτό. Ποια;
ΜΙΡΑΝΤΑ: Μια, με εκείνον τον ξανθό.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ: Α.. Δεν ξέρω ποια λες..
ΜΙΡΑΝΤΑ: Έλα μωρέ. Αυτή, με αυτόν που πεθαίνει στην ταινία που είδαμε με τον Άκη, στο σινεμά, το βράδυ που φιλήθηκε η Γεωργιάνα με εκείνον τον γέρο.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ: Ααααα..
ΜΙΡΑΝΤΑ: Κατάλαβες;
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ: Ναι ναι. Την έχω δει.

Και μια ακόμη ανούσια συζήτηση, διότι η ζωή μου είναι πολύ ανούσια..

ΣΤΑΥΡΟΣ: Ο Οςιγαβη είναι ο καλύτερος χαρακτήρας που έχει υπάρξει ποτέ.
ΦΙΛΙΠΠΟΣ: Διαφωνώ. Ο Ιγηοκεςφιβςνκμο τον έχει για πλάκα.
ΣΤΑΥΡΟΣ: Ποιος μωρέ; Του Ιγηοκεςφιβςνκμο ένα τσακ του κάνει ο Ιθςληρεοιρφιςβκνλο από το Φιςξβκφγξβαηνξι και τον αποτελειώνει.
ΦΙΛΙΠΠΟΣ: Τώρα που ανέφερες το Φιςξβκφγξβαηνξι, βγήκε καινούργια έκδοση του Γτηςιξφπςηβμοοιεοοοοο, με πιο γαμάτα γραφικά..
ΣΤΑΥΡΟΣ: Γαμάει φίλε. Αυτό ήταν από τα καλύτερα παιχνίδια ever μετά το Ψαρκιρεηοςπ 30402111
ΦΙΛΙΠΠΟΣ: Πωωωωω.. Μαλάκα.. Το Ψαρκιρεηοςπ 30402111 τα σπάει.. Με εκείνη την γκόμενα...

Ανούσιες φλυαρίες..... Μπλα μπλα μπλα... Εμένα μου αρέσει η σιωπή μας.. Μου δίνει χρόνο να παρακολουθώ τα αυτιά σου.. Μου αρέσουν τα αυτιά σου... Στο έχω πει ποτέ...; Δεν έχουν τρίχες. Δεν πετάνε. Δεν είναι μεγάλα. Είναι ωραία αυτιά..

22.4.12

Γιακ.... Σαγανάκι με λαδάκι σε ψωμάκι

*Ψοφήσαμε χθες..

Α ναι; Ποιο είναι το πρώτο σου στοιχείο;
*Ε.... Πονάει η κεφάλα μας..
Και; Αυτό μόνο;
*Όχι.. 
Τότε τι άλλο;
*Βρήκα ένα μπουκάλι ρετσίνα μαλαματίνα στην τσάντα μας..
Και ..; Σιγά...
*Μας λείπουν λεφτά..
Χμ.. Αυτό ίσως είναι ένα σημάδι..
*Και μυρίζουμε..
Α...
*Και ρώτησαν κάποιοι αν είμαστε καλύτερα σήμερα..
Είμαστε;
*Όχου.. Σκάσε.. Πονάω...
Σε λυπάμαι.. Σοβαρά.. 
*Ναι ωραία.. Γιαυτό σηκώνεις το φρύδι και γελάς πίσω από την χοντροπαλάμη σου.. 
Εγώ φταίω..
*Το ξέρω. Στρίβε τώρα. Μου αρκώ εγώ..
Μα...
*Φύγε!!
Υστερίκλο.
*Έφυγες;
*Έφυγες;
*Έλα.. Συγγνώμη.. Γύρνα πίσω. Ήδη νιώθω μόνη..
Α ναι..; 
*Ναι.. Έλα .. Θα πιούμε καφέ να περάσει ο πόνος στο κεφάλι μας και θα κάνουμε και μπάνιο για να σταματήσουμε να βρωμάμε τυρί..

20.4.12

To be a glutton or not to be a glutton?

Και εκεί που λες, "ωραία.. Έφυγε επιτέλους. Είμαι σε θέση να φτάσω το κουμπί στην κουμπότρυπα!!"

ΟΧΙ....
Μυστήρια φουσκώματα συμβαίνουνε ξανά......
Φτου και από την αρχή.
Δεν τρώω, παράλληλα...
Αποφεύγω την διαδρομή για το ψυγείο... Αλήθεια! Αλήθεια!
Πρέπει να κουρνιάσω πάλι στη γωνίτσα μου και να μην δέχομαι φαΐ από κανέναν..
Μετά σκέφτομαι...
Αν δεν φάω αυτόν τον λαχταριστό κρεμμυδοκεφτέ, θα το μετανιώσω...
Αν, από την άλλη, τον φάω τούτον τον λαχταριστό κρεμμυδοκεφτέ, πάλι θα το μετανιώσω..
Όποτε σταυρώνω τα χέρια και κατηγορώ τον Κίρκεγκωρ, και μετά, σε αντίθεση με αυτόν, ορμάω γρήγορα και τρώω λαίμαργα τον λαχταριστό κρεμμυδοκεφτέ...

οι βρωμερές της πατούσες...

Τρομαχτικά παράδοξο όνειρο βίωσα πάλι..

Τι στο καλό γύρευαν οι πατούσες της μέσα στο κεφάλι μου;

Αν είναι δυνατόν!!!!

Και όχι μόνο βρισκόντουσαν εκεί και κούναγαν τα δάχτυλα τους προκλητικά χωμένα στις πουά κάλτσες της, αλλά και εσύ σιχαμερό cochon, έπρεπε να τις φιλήσεις τις βρωμοπατούσες της.