Και το Ποτέ γίνεται:

Πέμπτη, 25 Οκτωβρίου 2012

Και το Ποτέ γίνεται: Σήμερα ακόμα!-«Εγκώμιο στη διαλεκτική» (1931) - Μπέρτολτ Μπρέχτ

«Εγκώμιο στη διαλεκτική» (1931) - Μπέρτολτ Μπρέχτ


 

«Το άδικο προχωράει σήμερα με βήμα όλο σιγουριά.

Οι καταπιεστές προετοιμάζονται για δεκάδες χιλιάδες χρόνια.

Η βία εξασφαλίζει: Οπως ακριβώς είναι, έτσι θα μείνει.

Καμιά φωνή δεν αντηχεί έξω από τη φωνή των κυριάρχων

Και στις αγορές λέει η εκμετάλλευση αδιάντροπα: Τώρα

εγώ πρώτη ξεκινάω.

Μα κι απ' τους καταπιεσμένους λένε πολλοί τώρα:

Αυτό που θέλουμε, ποτέ δεν πρόκειται να γίνει.

***
Οποιος ακόμα ζει, δε λέει: Ποτέ!

Το σίγουρο δεν είναι σίγουρο.

Οπως ακριβώς είναι, έτσι δε μένει.

Οταν πουν ό,τι είχανε οι κυρίαρχοι να πούνε

Θα μιλήσουνε οι κυριαρχούμενοι.

Ποιος τολμάει να πει: Ποτέ;

Ποιος φταίει, σαν η καταπίεση παραμένει; Εμείς.

Ποιος θα φταίει σαν η καταπίεση συντριβεί; Εμείς πάλι.

Οποιος γονατισμένος είναι, όρθιος να σηκωθεί!

Οποιος χαμένος είναι, να παλέψει!

Οποιος την κατάστασή του έχει αναγνωρίσει, πώς να εμποδιστεί;

Γιατί οι νικημένοι του σήμερα είναι οι νικητές του αύριο


Και το Ποτέ γίνεται: Σήμερα ακόμα!».

Σάββατο, 6 Οκτωβρίου 2012

Μπέρλοχτ Μπρεχτ : “Αυτοί που αρπάνε το φαΐ απ’ το τραπέζι, κηρύχνουν τη λιτότητα”

Αυτοί που βρίσκονται ψηλά
Θεωρούνε ταπεινό
Να μιλάς για το φαΐ
Ο λόγος; Έχουνε κι όλας φάει

Οι ταπεινοί αφήνουνε τον κόσμο
Χωρίς να’χουνε δοκιμάσει κρέας της προκοπής

Πώς ν’αναρωτηθούν πού’θε έρχονται
Και πού πηγαίνουν
Είναι τα όμορφα δειλινά τόσο αποκαμωμένοι
Το βουνό και την πλατειά τη θάλασσα
Δεν τά’χουν ακόμα δει
Όταν σημαίνει η ώρα τους

Αν δεν νοιαστούν οι ταπεινοί
Γι’αυτό που είναι ταπεινό
Ποτέ δεν θα υψωθούν

Το ημερολόγιο
Δεν δείχνει ακόμα την ημέρα
Όλοι οι μήνες, όλες οι ημέρες
Είναι ανοιχτές
Κάποια απ’ αυτές θα σφραγιστεί
Μ’ έναν σταυρό

Οι εργάτες φωνάζουν για ψωμί
Οι έμποροι φωνάζουν γι’αγορές
Οι άνεργοι πεινούσαν
Τώρα πεινάνε κι όσοι εργάζονται

Αυτοί που αρπάνε το φαΐ απ’ το τραπέζι
Κηρύχνουν τη λιτότητα
Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσήματα
Ζητάνε θυσίες
Οι χορτάτοι μιλάνε στους πεινασμένους
Για τις μεγάλες εποχές που θα’ρθουν
Αυτοί που τη χώρα σέρνουνε στην άβυσσο
Λες πως η τέχνη να κυβερνάς το λαό
Είναι πολύ δύσκολη για τους ανθρώπους του λαού

Αυτοί που βρίσκονται ψηλά λένε
Πόλεμος και ειρήνη
Είναι δυο πράγματα ολότελα διαφορετικά
Όμως η ειρήνη τους και ο πόλεμός τους
Μοιάζουν όπως ο άνεμος κι η θύελλα
Ο πόλεμος γεννιέται απ’ την ειρήνη τους
καθώς ο γιος από την μάνα
έχει τα δικά της απαίσια χαρακτηριστικά
ο πόλεμός τους σκοτώνει
ό,τι άφησε όρθιο η ειρήνη τους

Όταν αυτοί που είναι ψηλά
Μιλάνε για ειρήνη
Ο απλός λαός ξέρει
Πως έρχεται ο πόλεμος
Όταν αυτοί που είναι ψηλά
Καταριούνται τον πόλεμο
Διαταγές για επιστράτευση
Έχουν υπογραφεί

Στον τοίχο με κιμωλία γραμμένο
Θέλουνε πόλεμο
Αυτός που το΄χε γράψει
Έπεσε κι όλας

Αυτοί που βρίσκονται ψηλά λένε
Να ο δρόμος για τη δόξα
Αυτοί που είναι χαμηλά λένε
Να ο δρόμος για το μνήμα

Τούτος ο πόλεμος που έρχεται
Δεν είναι ο πρώτος
Πριν απ’ αυτόν γίνανε κι άλλοι πόλεμοι
Όταν ετέλειωσε ο τελευταίος
Υπήρχαν νικητές και νικημένοι
Στους νικημένους ο φτωχός λαός
Πέθαινε απ’ την πείνα
Στους νικητές ο φτωχός λαός
Πέθαινε το ίδιο

Σαν θα’ρθει η ώρα της πορείας
Πολλοί δεν ξέρουν
Πως επικεφαλής βαδίζει ο εχθρός τους
Η φωνή που διαταγές τους δίνει
Είναι του εχθρού τους η φωνή
Εκείνος που για τον εχθρό μιλάει
Είναι ο ίδιος τους ο εχθρός

Νύχτα
Τ’ανδρόγυνα ξαπλώνουν στο κρεβάτι τους
Οι νέες γυναίκες θα γεννήσουν ορφανά

Στρατηγέ το τανκς σου
Είναι δυνατό μηχάνημα
Θερίζει δάση ολόκληρα
Κι εκατοντάδες άνδρες αφανίζει
Μόνο που έχει ένα ελάττωμα
-χρειάζεται οδηγό

Στρατηγέ το βομβαρδιστικό
Είναι πολυδύναμο
Πετάει πιο γρήγορα απ’ τον άνεμο
Κι απ’ τον ελέφαντα σηκώνει βάρος πιο πολύ
Μόνο που έχει ένα ελάττωμα
-χρειάζεται πιλότο

Στρατηγέ ο άνθρωπος είναι χρήσιμος πολύ
Ξέρει να πετάει
Ξέρει και να σκοτώνει
Μόνο που έχει ένα ελάττωμα
-ξέρει να σκέφτεται
Μπέρτολντ Μπρεχτ-”Γερμανικό Εγχειρίδιο Πολέμου”(1939)

Πέμπτη, 19 Απριλίου 2012

Tρόμος και αθλιότητα του 3ου Ράιχ-Μπ.Μπρέχτ

 

Φρανκφούρτη  ,1935 .   Βράδυ .
Μια γυναίκα φτιάχνει τις βαλίτσες της

 Από τον μονόλογο της Ιουδήθ

 

Μήν πείς πώς δέν έχεις αλλάξει . Έ χ ε ι ς !…Τήν περασμένη βδομάδα ,
ανακάλυψες ,<<κρίνοντας εντελώς αντικειμενικά >>,ότι το ποσοστό
των Εβραίων ανάμεσα στους επιστήμονες <<δέν είναι και τόσο μεγάλο>>.
Όλα αρχίζουν με κάτι τέτοιες <<αντικειμενικές διαπιστώσεις>>…
Και γιατί μου λές ολοένα ότι ποτέ δέν ήμουνα τόσο φανατική  Εβραία όπως τώρα;
Και βέβαια είμαι ! Ο φανατισμός ,βλέπεις ,είναι κολλητικός ! …
Ω , Φρίτς ,τι κακό μας βρήκε !

 

Δέ στο είπα πώς θέλω να φύγω ,πώς ήθελα να φύγω από καιρό ,
γιατί δέν μπορώ να μιλήσω όταν σε κοιτάω ,Φρίτς .
Τότε, τα λόγια μου φαίνονται τόσο άχρηστα και μάταια …
<<Αυτοί>>έχουν αποφασίσει για όλα και για όλους ,το ξέρεις.
Όμως , τι τους έχει πιάσει ; Τι θέλουν ,π ρ α γ μ α τ ι κ ά ;
Τι τούς έκανα ε γ ώ ; Ποτέ μου δέν ανακατεύτηκα στήν πολιτική .
Ψήφισα εγώ τόν Τέλμαν και τούς άλλους κομμουνιστές ;
Έμαι μια αστή νοικοκυρά , με υπηρεσία και λοιπά…και ξαφνικά ,
σου λένε πώς μονάχα οι ξανθές γυναίκες έχουν το δικαίωμα
να είναι νοικοκυρές και αστές ! …
Τόν τελευταίο καιρό ,σκέφτηκα πολλές φορές κάτι πού μού είχες
πεί  πρίν αρκετά χρόνια : πώς υπάρχουν άνθρωποι <<χρήσιμοι>>
και άλλοι <<λιγότερο χρήσιμοι >> ,
και πώς οι πρώτοι έχουν δικαίωμα να παίρνουν ινσουλίνη
όταν είναι άρρωστοι , ενώ οι δεύτεροι δέν έχουν .
Κι  εγώ  , η ανόητη , συμφωνούσα μαζί σου ! …
Τώρα , φτιάξανε κι ά λ λ ε ς κατηγορίες τέτοιου είδους ,
κι εγώ ανήκω στήν κατηγορία τών αχρήστων . Καλά να πάθω !

.....

 Οι τοίχοι έχουν αυτιά , έ ;
Μα τι να τα κάνουν  , αφού  δ έ  μ ι λ ά ε ι  κανένας σας ;
Οί μισοί ακούνε κι οί άλλοι μισοί σωπαίνουν , Στο διάβολο ! …
Ξέρω , κι εγώ έπρεπε να μή μιλάω .
Όταν σ’αγαπούσα δέ μίλαγα . Σ’ αγαπώ αληθινά …
Δώσ ‘ μου εκείνα τά εσώρουχα .
Έχουν  <<σέξ  αππήλ>>, θα μου χρειαστούν .
Είμαι 36 χρονών ,δέ με πήρανε τα χρόνια ,αλλά δέν μπορώ πιά
να κάνω πειράματα …
Στήν πρώτη χώρα όπου θα πάω ,θα είναι αλλιώτικα από δώ.
Ο πρώτος άντρας πού θα βρώ ,θά ‘χει το δικαίωμα να με κρατήσει …
Και μήν πείς πως θα μου στέλνεις χρήματα ,ξέρεις πώς δέν μ π ο ρ  εί ς .
Και μήν κάνεις πώς πιστεύεις ότι αυτή η ιστορία δέ θά κρατήσει
πάνω από τέσσερις εβδομάδες .
Εδώ οι  <<ιστορίες >> κρατάνε πολύ περισσότερο .Το ξέρω και το ξέρεις.
Λοιπόν ,μή μού πείς : <<στό κάτω ,κάτω, λίγες βδομάδες είναι αυτές>>
όταν θα μού δίνεις το γούνινο παλτό μου ,
πού δέ θά τό χρειαστώ παρά τόν άλλο χειμώνα …
Κι ας μη μιλήσουμε για << α τ υ χ ί α >> .Άς μιλήσουμε γιά  ν τ ρ ο π ή…
Ω , Φρίτς !