περι προσευχης & αλλα αρθρα.

ΕΞΑΓΟΡΕΥΣΙΣ: κοινοποίησις μυστικού - η δι' εξομολογήσεως απαλλαγή από των αμαρτιών. Ένα ορθόδοξο χριστιανικό ιστολόγιο σε μια προσπάθεια καταγραφής της τρέχουσας ειδησεογραφικής επικαιρότητας, με μια πολυθεματικότητα στην ενημέρωση, που προσπαθεί να συνθέσει διαφορετικές ή και αντίθετες ιδέες, αντιλήψεις, απόψεις, τάσεις. "Σερφάροντας", εδώ, θα συναντήσετε και "οάσεις" πνευματικής ανάπαυσης. Τέλος, όπου χρειαστεί, θα αρθρώνουμε θεολογικό λόγο παρρησίας, όταν κάποιοι άλλοι, εκκωφαντικά, σιωπούν.

Δευτέρα, 26 Απριλίου 2010

Άνθιμος: δεν ακούσαμε από κανέναν από τους πολιτικούς τη λέξη προσευχή (video) - ALTER - Γιάννης Παναγιωτόπουλος

Μια θέση στο κυριακάτικο δελτίο του ALTER κέρδισε μετά από αρκετές εβδομάδες το κήρυγμα του μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Άνθιμου. Αυτή τη φορά ο κος Άνθιμος αναφέρθηκε στην προσφυγή της χώρας στο μηχανισμό στήριξης και το "αίσθημα ανασφάλειας" που έχει δημιουργήσει αυτή στους Έλληνες, όπως είπε. Συνέστησε θάρρος και δύναμη στον κόσμο και στη συνέχεια ξεκίνησε να σχολιάζει τους πολιτικούς. "Δεν ακούσαμε από κανέναν από τους πολιτικούς ταγούς τη λέξη "προσευχή"" έκρινε ο μητροπολίτης και ως παράδειγμα προς μίμηση ανέφερε τον Μπαράκ Ομπάμα που συχνά επικαλείται τη βοήθεια του Θεού. Τόνισε ωστόσο πως ο πρόεδρος της Δημοκρατίας και όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί πλην αυτών των κομμάτων της αριστεράς συμπεριλαμβάνουν στις δηλώσεις τους τη λέξη "πατρίδα", δείχνοντας έτσι την αγάπη τους για τη χώρα.    

Παρατίθεται το σχετικό απόσπασμα από το κεντρικό δελτίο του ALTER της 25.04.10.
 

News Time

Ο π.Φιλόθεος Φάρος στο "έχει γούστο

Ο  πατήρ Φιλόθεος Φάρος την Μεγάλη Τετάρτη  του 2010 ήταν καλεσμένος στη εκπομπή της ΕΤ1 "έχει γούστο" με την Μπίλιω Τσουκαλά.

Μίλησε μεταξύ άλλων για τους επισκόπους μας, τις ευθύνες μας, την χαμένη ανθρωπιά μας, τον άλλον, τον ευατό μας, την ηθική,  την οικογενειολατρεία και άλλα.

Δείτε παρακάτω ΟΛΗ την εκπομπή:

"κατεβάστε" εδώ το αρχείο ΗΧΟΥ της συζήτησης με δεξί "κλίκ" & save target/link as

Αντίφωνο

Ορθόδοξη ψαλμωδία - Επιμέλεια: Στρατής Ανδριώτης από το βιβλίο «Βυζαντινής Μελουργίας και Ψαλτικής Τέχνης παρεπόμενα», του Γεωργ. Αγγελινάρα

 Γεώργιος Αγγελινάρας (Φωτ.)

Η ψαλτική τέχνη της Εκκλησίας μας, δεν έπαυσε ποτέ να καλλιεργείται σε όλες τις περιόδους του χριστιανικού βίου, διατηρώντας ανόθευτη την απλότητα και τη γνησιότητα της Ευαγγελικής διδαχής συνδυάζοντας με τρόπο κυριολεκτικά αριστουργηματικό και ανεπανάληπτο την ποίηση με την απαρασάλευτη δογματική Αλήθεια, τη λογοτεχνική ευκαμψία και γλαφυρότητα με το βάθος της Θεολογικής σκέψεως και με το βίωμα της ενάρετης χριστιανικής ζωής..

Σύμφωνα με τον Μέγα Βασίλειο, οι θαυμάσιες μελωδίες των ύμνων επινοήθηκαν ώστε οι πιστοί να τέρπονται από την ψαλμωδία και συγχρόνως να εκπαιδεύονται πνευματικά. Η ψαλμωδία γαληνεύει την ψυχή, εξασφαλίζει την ειρήνη, καταστέλλει τους παραλογισμούς, ηρεμεί τους ευερέθιστους, σωφρονίζει την ακολασία, ενισχύει τις φιλικές συναθροίσεις, συμβιβάζει τους αντιδίκους, ανακουφίζει τους ανθρώπους που μοχθούν καθημερινά σε εξαντλητικές εργασίες. Η ψαλμωδία καλλιεργεί την κορυφαία αρετή της αγάπης, εφόσον συνδέει τους υμνωδούς και «εἰς ἐνός χοροῦ συμφωνίαν τόν λαόν συναρμόζει». Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος αναφερόμενος στη χρήση της μουσικής στην Εκκλησία παρατηρεί, ότι η ψαλμωδία αποτελεί μάθημα υψηλής θεολογίας, ρυθμίζει επακριβώς τη ζωή των πιστών και τους χειραγωγεί «πρός δογμάτων ἀκρίβεια… ἐξορίζει τήν ἀκολασία, ξηραίνει τήν άδικία, δυναμώνει τή δικαιοσύνη, ἀποστομώνει τούς αἰρετικούς, λαμπρύνει τή λειτουργική ζωή τῆς Ἐκκλησίας». Οι Νηπτικοί Πατέρες θεωρούν τη ψαλμωδία απαραίτητο συμπλήρωμα της προσευχής, επειδή ο ρυθμός και η μελωδία επιδρούν ευεργετικά στην διαμόρφωση του ψυχικού κόσμου των πιστών. Ο συγχρονισμός και η ρυθμική πειθαρχία καλλιεργούν το ομαδικό πνεύμα, ενώ η προσπάθεια για την ακριβή απόδοση των μελωδιών αποτελεί σπουδαία άσκηση αυτοκυριαρχίας.

Η μελωδία αποτελεί το καλύτερο μέσον για να εκφρασθεί ο εσωτερικός κόσμος του προσευχομένου και να αισθανθεί ο εκκλησιαζόμενος βιωματικά την εξυψωτική δύναμη της κατανύξεως και της ευλαβείας.

Οι κανόνες των Ιερών Συνόδων και τα διδάγματα των Πατέρων της Εκκλησίας αποσαφηνίζουν τον ακριβή χαρακτήρα της λατρευτικής μουσικής, που πρέπει να είναι σύμφωνος με το πνεύμα της ευαγγελικής απλότητας και της Εκκλησιαστικής τάξεως και ευκοσμίας. Οι κραυγαλέες επικλήσεις μαρτυρούν αλαζονεία και θρασύτητα, ενώ η περιττή ποικιλία και οι εξεζητημένοι φωνητικοί γλυκασμοί αποτελούν απαράδεκτες εκτροπές, επειδή ευτελίζουν τα υψηλά νοήματα των ύμνων και επηρεάζουν αρνητικά την ηθική συγκρότηση του εκκλησιάσματος.

Η Εκκλησία των πρωτοτόκων απέκλεισε από τη Θεία Λατρεία τα θορυβώδη μουσικά όργανα. «Ψαλμόν ὁργάνων σου οὐκ ἀκούσομαι» λέγει ο Προφήτης Αμώς. Οι μηχανικοί ισοκράτες είναι δυνατόν να χρησιμοποιούνται στη διδασκαλία όχι όμως και στη Θεία Λατρεία, γιατί αποτελούν το δούρειο ίππο της εισαγωγής του αρμονίου στην Εκκλησία, η οποία επιμένει στη φωνητική μουσική, επειδή η ανθρώπινη φωνή αποδίδει πληρέστερα, ακριβέστερα και πνευματικότερα τους ψαλλόμενους ύμνους…

Επίσης, με τις άτακτες βοές και τις παράφωνες εκφωνήσεις προκαλείται οχλαγωγία και ακαταστασία, η οποία επηρεάζει αρνητικά την όλη ψυχολογία των πιστών. Οι ψάλτες οφείλουν να ψάλλουν σωστά και για έναν ακόμη λόγο, επειδή αυτοί διαμορφώνουν το μουσικό και καλαισθητικό κριτήριο των πιστών και κυρίως των παιδιών. Μιλώντας προ καιρού σε μία τηλεοπτική εκπομπή ο σπουδαίος ζωγράφος Αλέκος Φασιανός παρατήρησε ότι όλοι οι νέοι τραγουδιστές έχουν σχεδόν το ίδιο ύφος και την ίδια αδυναμία. Δεν μπορούν να μεταδώσουν την συγκίνησή τους στους ακροατές. Και αυτό συμβαίνει, είπε ο ζωγράφος, γιατί δεν εκκλησιάζονται. Οι παλαιότεροι μουσικοί και τραγουδιστές πήγαιναν τακτικά στην Εκκλησία. Γνώριζαν από μνήμης πολλά τροπάρια και η βυζαντινή μουσική που είναι μία παράδοση πολλών αιώνων δεν έχει μόνο στοιχεία βυζαντινά, αλλά διασώζει και πολλά αρχαιοελληνικά στοιχεία, επηρέαζε ευεργετικά του μουσικούς και τους τραγουδιστές κυρίως και προ πάντων ως προς τον πλούτο και την δύναμη της εκφράσεως…

Οι μεγάλοι βυζαντινοί μελουργοί καθιέρωσαν και τον ήχο στον οποίο πρέπει να ψάλλεται το κάθε τροπάριο, επειδή η μελωδία πρέπει να είναι σύμφωνη με το νοηματικό περιεχόμενο του ύμνου. Ο Μέγας Βασίλειος συμπεραίνει ότι η τυποποίηση των τρόπων εκτέλεσης των ύμνων προκαλεί την ανία, οπότε ο προσευχόμενος αφαιρείται, ενώ με την εναλλαγή και την ποικιλία ανανεώνεται η επιθυμία της ψυχής να συμμετέχει ενεργά στη Θεία Λατρεία και αναζωπυρώνεται η προσοχή της.

Γι’ αυτό και ο πρώτος ήχος είναι πανηγυρικός και ευφρόσυνος, ο δεύτερος περιπαθής και εξυψωτικός, ο τρίτος ενθουσιαστικός και μεγαλόφωνος, ο τέταρτος μεγαλοπρεπής και αρχοντικός, ο πλάγιος του πρώτου πανηγυρικός και θρηνώδης, αισθηματοποιεί επακριβώς το χαροποιόν πένθος της Εκκλησίας. Πρόκειται για σοφή εξιστόρηση ανάμεσα στον παιάνα και τον θρήνο. Ο πλάγιος του δευτέρου είναι φλογερός και ηγεμονικός, ο βαρύς ανδροπρεπής και εμβατήριος, αλλά και εκρηκτικός και τανύπτερος, ο πλάγιος του τετάρτου είναι σοβαρός, κατανυκτικός και ιεροπρεπής.

Εν τούτοις κάποιοι προσπαθούν να επιβάλλουν τις προσωπικές τους ερμηνείες σύμφωνα με τα ατομικά τους φωνητικά προσόντα… Πολλοί σύγχρονοι ιεροψάλτες δεν διστάζουν να ψάλλουν όλους τους ύμνους των Κυριακών στον ήχο της ημέρας. «Ευλογητάρια» σε ήχο πλ. β΄, «Ταῖς πρεσβεῖαις τῆς Θεοτόκου» σε ήχο α΄, το «Σῶσον ἡμᾶς Ὑιέ Θεοῦ» σε ήχο βαρύ, το «Εἶδομεν τό φῶς τό ἀληθινόν» σε ήχο γ΄, το «Ἀναστάσεως ἡμέρα» σε ήχο πλ. δ’ και άλλα…

Αυτή η αυθαιρεσία, η οποία δηλώνει απύθμενο εγωισμό και παντελή έλλειψη μουσικής παιδείας, δημιουργεί μία άνευ προηγουμένου μουσική σύγχυση… ασύστολη περιφρόνηση της παραδόσεως, αυθαίρετη αλλοίωση του από αιώνων καθιερωμένου τρόπου αποδόσεως των ψαλλομένων ύμνων… Σήμερα επικρατεί ο ατομικός εγωϊσμός «και η υπερηφάνεια επινοεί καινοτομίας» (Αγ. Εφραίμ Σύρος).

Τα ψαλλόμενα μελωδήματα πρέπει να έχουν ρυθμό και ύφος εκκλησιαστικό, σοβαρό και ιεροπρεπές. Η ψαλμωδία πρέπει να είναι ρέουσα… και οι ύμνοι να ακούονται ευκρινέστατα με ακριβέστατη άρθρωση και σεμνή απαγγελία…

Δυστυχώς στην εποχή μας έχει επικρατήσει το κοσμικό φρόνημα που έχει επηρεάσει λιγότερο ή περισσότερο την εκκλησιαστική ζωή και φυσικά και την ψαλμωδία. Άλλος ψάλλει μιμούμενος τον μουεζίνη και άλλος έχει την εντύπωση ότι βρίσκεται στη σκάλα του Μιλάνου. Κάποιοι άλλοι συγχέουν το Αναλόγιο με το πάλκο ψυχαγωγικού λαϊκού κέντρου. Όταν ψάλλουμε δεν δίνουμε ρεσιτάλ και οι Ιερές Ακολουθίες δεν μπορεί να μεταβάλλονται σε αμερικανικού τύπου θεαματική εκδήλωση και αυθόρμητη παράσταση…

Πολλοί φιλακόλουθοι δικαιως διαμαρτύρονται για τη μεγάλη και ανυπόφορη ένταση των μικροφωνικών εγκαταστάσεων που είναι συνήθως κάκιστης ποιότητος και μεγιστοποιούν τις παραφωνίες ψαλτών και κληρικών, οι οποίοι συναγωνίζονται ποιος θα ακουσθεί δυνατότερα και ποιος θα υπερκαλύψει τους άλλους. Στην Εκκλησία δεν πρέπει να ψάλλουμε ανταγωνιστικά. Οφείλουμε να ψάλλουμε κατανυκτικά και πάντοτε από χορού ως εξ ενός στόματος και μιάς καρδίας. Πρέπει να είμαστε συνεργάσιμοι και να έχουμε μεταξύ μας αγάπην Χριστού. Ο ιερός υμνογράφος παρακαλεί τον Κύριο να μας αξιώνει κάθε φορά να τον υμνούμε και να τον δοξολογούμε εκ καθαράς καρδίας. «Ψυχαῖς καθαραῖς και ἀρυπώτοις χεῖλεσιν». Με καθαρότητα ψυχής και σώματος, με αμόλυντα χείλη, με ηρεμία και με πραότητα πρέπει να διεξάγονται οι ιερές Ακολουθίες. Τότε ευστοχούν και τότε οι πιστοί κατανύγονται και προσεύχονται και η ψυχή τους αίρεται μετάρσιος στον ουρανό και προσευχόμενοι καθίστανται δοχεία του Παναγίου Πνεύματος. Πρέπει να είμαστε όλοι συνεργάσιμοι και ο ένας να βοηθεί τον άλλον, ούτως ώστε να προλαμβάνονται τα σφάλματα και να επιτυγχάνεται η αρμονία.

Οι ψαλμοτραγουδιστικές περικοκλάδες με τις οποίες τα τελευταία χρόνια απαγγέλλονται τα Αποστολικά αναγνώσματα έχουν ως αποτέλεσμα το εκκλησίασμα από ολόκληρη περικοπή να αντιλαμβάνονται μόνον κάποιες σποραδικές λέξεις τεντωμένες υπερβολικά από μία ατέρμονη μεγαλόφωνη φλυαρία.

Τα αναγνώσματα πρέπει να απαγγέλλονται καθαρά και με ύφος εκκλησιαστικό και όχι άχρωμα και υποτονικά ή με στομφώδη θεατρική απαγγελία… Το ορθό εκφωνητικό ύφος, το καθαρώς βυζαντινό, το χριστιανικό και ελληνοπρεπές οφείλουν να μυηθούν οι ψάλτες και οι κληρικοί, για να μην αυτοσχεδιάζουν και να μην εκτροχιάζονται… Το ιεροψαλτικό Αναλόγιο υπήρξε ανέκαθεν βήμα προσευχής και έδρα μαθήσεως και όχι εξέδρα τραγουδιστή και προσκήνιο θεατρικής παραστάσεως.

Μεγάλη πληγή της ψαλτικής τέχνης είναι ο εσμός των φιλομούσων που πλαισιώνουν τους ιεροψάλτες. Ανίκανοι οι ίδιοι να ψάλλουν σωστά έστω και ένα τροπάριο, προτρέπουν τους εξ επαγγέλματος ιεροψάλτες και συχνά τους παρασύρουν να ψάλουν σύμφωνα με τις δικές τους προτιμήσεις και τα δικά τους εσφαλμένα μουσικά κριτήρια… Αρκετοί ιεροψάλτες, δεν τους ενδιαφέρει η συνολική ευρυθμία και η αρμονία του συνόλου, αλλά μόνον η δική τους προβολή… δεν δίνουν ζεστό τόπο στους μαθητευόμενους. Με την πρόφαση ότι κάνουν λάθη και παραφωνίες, τους καταδικάζουν σε αφωνία και τους επιβάλλουν σιγήν ιχθύος. Στα νέα παιδιά που θέλουν να μάθουν την ψαλτική τέχνη πρέπει να δείχνουμε ανεκτικότητα και αγάπη, να είμαστε στις κρίσεις μας επιεικείς και να τα ενθαρρύνουμε στα πρώτα τους βήματα. Δεν πειράζει αν κάνουν και κάποιο λάθος. Μάθηση χωρίς σφάλμα δεν υπάρχει. Όταν τα καθοδηγούμε σωστά και τα βοηθούμε διακριτικά, προλαμβάνουμε και περιορίζουμε τα λάθη. Πώς θα μάθουν όταν δεν τους επιτρέπουμε ούτε το «Πάτερ ἡμῶν» να απαγγείλουν;

Για να καταρτισθεί ο μαθητής πολύ καλά πρέπει να έχει υπομονή και ταπεινοφροσύνη και σεβασμό στους Μουσικοδιδάσκαλους και τους διακεκριμένους Πρωτοψάλτες, για να ωφεληθεί από τις γνώσεις τους και την πολύτιμη πείρα τους… Όσοι ενδιαφέρονται για την Ψαλτική Τέχνη οφείλουν να σπουδάσουν όχι μόνο τη βυζαντινή μουσική, αλλά πρέπει να είναι κάτοχοι και των Τυπικών διατάξεων… να ψάλλουν σωστά και να μην αυτοσχεδιάζουν …

Πολλοί από τους νεότερους ιεροψάλτες και μελοποιούς παρασύρονται από την παρορμητική τους διάθεση και πολύ συχνά εκτροχιάζονται, οπότε η ψαλμωδία χάνει τη σοβαρότητα και την ιεροπρέπειά της… Μερικοί μαθητές, μόλις μάθουν να ψελλίζουν τα κεκραγάρια και τα πασαπνοάρια του Αναστασιματαρίου επιζητούν θέσεις περίοπτες πρωτοψαλτών και δεν καταδέχονται να επανδρώσουν τα αριστερά Αναλόγια. Και φυσικά ούτε τα προσόμοια ούτε τα ιδιόμελα είναι σε θέση να ψάλλουν σωστά, πολύ δε περισσότερο τους Κανόνες, τους οποίους αγνοούν παντελώς και είτε τους διαβάζουν είτε τους παραλείπουν όλως αυθαιρέτως και αντικανονικώς… Οι Πατριαρχικοί ψάλτες είχαν μαθητεύσει πολλά χρόνια κοντά σε επιφανείς Λαμπαδαρίους και περιωνύμους Πρωτοψάλτες. Ο Ιάκωβος ο Πελοποννήσιος διετέλεσε τριάντα ολόκληρα χρόνια Δομέστικος προτού γίνει Λαμπαδάριος και εν συνεχεία Πρωτοψάλτης. Ο αείμνηστος Θρασύβουλος Στανίτσας έλεγε ότι επί είκοσι δύο χρόνια είχε απέναντί του τον Κων/νο Πρίγγο.

Όπως έλεγε ο τελευταίος Λαμπαδάριος της Αγίας Σοφίας, ο Κυρ Μανουήλ Δούκας ο Χρυσάφης: «Ὁ θέλων μουσικήν μαθεῖν και θέλων ἐπαινεῖσθαι, θέλει πολλήν ὑπομονήν, θέλει πολλάς ἡμέρας, θέλει καλόν σωφρονισμόν και φόβον τοῦ Κυρίου, τιμήν πρός τόν Διδάσκαλον, δουκάτα εἰς τάς χεῖρας, τότε θά μάθει ὁ μαθητής και τέλειος θά γένει».

Μαρτυρίες

«…είχα γνωριμία και φιλία με τον αείμνηστο Παπαδιαμάντη… Τον γνώρισα στο εκκλησάκι του Προφήτου Ελισαίου, ένα Σάββατο απόγευμα… Δεν έλειψα ποτέ από κοντά του, έψαλλα δίπλα του ως βοηθός του. Από αυτόν έμαθα να ψάλλω συνετά και με ευλάβεια, με κατάνυξη, φόβο Θεού και τρόμο. Πριν τον γνωρίσω έψελνα με υπερηφάνεια, δυνατά, για να ευχαριστούνται οι εκκλησιαζόμενοι και για να με επαινούν στη συνέχεια. Από τον Παπαδιαμάντη έμαθα να ψάλλω ταπεινά και με συναίσθηση… Όταν έψελνε ήταν σαν να βρισκόταν μπροστά στο φοβερό βήμα της δευτέρας παρουσίας του Χριστού… Ο Παπαδιαμάντης αγαπούσε το Θεό, αγρυπνούσε πρόθυμα, έψελνε, υμνούσε, ευλογούσε το Θεό χαρμόσυνα…».

(Του μακαριστού Αρχιμ. Φιλόθεου Ζερβάκου)

«Όταν οι απεσταλμένοι του Τσάρου Βλαδιμήρου (980-1015) παρακολούθησαν τη Θεία Λειτουργία στην Αγία Σοφία, έμειναν έκθαμβοι από τη λαμπρότητα του τελετουργικού και από το υπερκόσμιο μεγαλείο της βυζαντινής ψαλμωδίας. «Ενομίσαμεν, έλεγαν στον Τσάρο οι απεσταλμένοι στην Κωνσταντινούπολη Βογιάροι, ότι μεταφερθήκαμε στους Ουρανούς, ωσάν να έψαλλε χορός Αγγέλων κάτω από τους θόλους της Αγίας Σοφίας μαζί με τους Έλληνες ψάλτες». Αλλά και όταν το 1437 οι Βυζαντινοί Έλληνες πιεζόμενοι και συνθλιβόμενοι από τις διαρκώς εντεινόμενες κατακτητικές πολεμικές επιχειρήσεις των Οθωμανών Τούρκων απεφάσισαν να συναινέσουν στην ένωση των Εκκλησιών αποδεχόμενοι τους όρους του Πάπα μόνο και μόνο για τη σωτηρία της Πατρίδας, συνέβη το εξής αξιομνημόνευτο περιστατικό: «Όταν οι πολυμελείς συνοδείες του Αυτοκράτορα Ιωάννη Η΄ του Παλαιολόγου και του Οικουμενικού Πατριάρχη Ιωσήφ Β΄ έφτασαν στη Βενετία, οι Βενετοί υποδέχτηκαν τους Έλληνες με εγκαρδιότητα και τους παρεχώρησαν ιερό ναό για να τελέσουν τη Θεία Λειτουργία. Την ημέρα εκείνη συγκεντρώθηκαν όλοι οι κάτοικοι της Βενετίας, άντρες και γυναίκες, για να δούν και να ακούσουν από κοντά τη Θεία μυσταγωγία σύμφωνα με την τάξη της Ορθόδοξης Ανατολικής Εκκλησίας. Και αφού παρακολούθησαν με κατάνυξη τη Θεία Λειτουργία εδάκρυσαν και ανεφώνησαν εκ βάθους ψυχής το ¨Κύριε φύλαξον τήν Ἐκκλησίαν σου ἄτρωτον ἀπό τῶν βελῶν τοῦ πονηροῦ¨. Εμείς οι Βενετοί, έλεγαν, μέχρι τώρα δεν είχαμε ξαναδεί Έλληνες, ούτε γνωρίζαμε τις τελετές τους. Είχαμε μόνο ακούσει κάποιες φήμες απόμακρες και τους θεωρούσαμε βαρβάρους. Τώρα όμως είδαμε και πιστέψαμε ότι αυτοί είναι οι πρωτότοκοι υιοί της Εκκλησίας και μέσα τους λαλεί και ενεργεί το πνεύμα του Θεού… ».

πηγή: http://stratisandriotis.blogspot.com/

δημοσίευση: Ζωηφόρος

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ: Μικρά και… ενοχλητικά

Σιωπή αντί για απάντηση

 
Τα αδικαιολόγητα προσπαθεί να δικαιολογήσει στο περιβάλλον του ο διευθυντής των οικονομικών υπηρεσιών της Εκκλησίας.
Ο κ. Ζαμπέλης λέει στους συνεργάτες του ότι δεν έχει καμία σχέση με τον «Ζαμπέλη» που στήριξε την ταινία που πρόβαλλε την ομοφυλοφιλία στον κλήρο.
Δεν είναι απαραίτητο, αγαπητέ, να μας… κοσμείτε με τόσα «επίθετα» στους διαδρόμους της Συνόδου, επειδή βγάλαμε το θέμα στη δημοσιότητα. Θα μπορούσατε πολύ απλά να στείλετε μια επιστολή διάψευσης, την οποία ευχαρίστως (όσο και να εκπλήσσεστε) θα δημοσιεύαμε.
Μέχρι να γίνει όμως κάτι τέτοιο, εμείς θα επιμένουμε ότι πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο. Είναι μήπως τυχαίο ότι πολλοί άλλοι φίλοι σας (και συνυποψήφιοι στον δήμο Σίφνου) στήριξαν την ταινία; Είναι μήπως τυχαίο ότι ο Πολιτιστικός Σύλλογος Σίφνου (του οποίου είστε υποστηρικτής) μας έστειλε από την πρώτη στιγμή επιστολή διαμαρτυρίας; Μήπως να θεωρήσουμε ότι εστάλησαν για… λογαριασμό σας και ότι μας έχετε ήδη απαντήσει; Αναμένουμε, έστω και με καθυστέρηση, την άποψή σας. Ελπίζουμε να μην υπάρξει για ακόμη μια φορά «εκκωφαντική» σιωπή.
Όπως έγινε και με τα οικόπεδα στη Βουλιαγμένη και με τις απευθείας αναθέσεις που έχει πάρει η Εμπορική που σας μισθοδοτεί. Ή μήπως και αυτά αφορούν άλλον… Ζαμπέλη;

Χρήματα υπάρχουν

 
Η μόνιμη επωδός του Αρχιεπισκόπου και των συνεργατών του είναι ότι η Εκκλησία κάνει ένα πολύ μεγάλο κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο και γι' αυτό πρέπει να αντιμετωπίζεται διαφορετικά στη φορολόγησή της.
Στην κυβέρνηση βεβαίως γνωρίζουν ότι αυτό το έργο για το οποίο καυχώνται πολλές φορές στην Εκκλησία, στηρίζεται και από διάφορους άλλους φορείς (προγράμματα κοινοτικά, επιχορηγήσεις υπουργείων, χορηγίες κ.λπ. κ.λπ.). Αλίμονο αν δεν στήριζε και η Εκκλησία αυτούς τους δύσκολους καιρούς. Όμως, γνωρίζουμε καλά πως υπάρχουν περιθώρια για ακόμη περισσότερο έργο με τους πόρους που έχουν συσσωρευθεί στις τράπεζες.
Αν δεν τα χρησιμοποιείτε τώρα που τα χρειάζεται ο κόσμος, για πότε τα κρατάτε; Και σίγουρα κάποιες Μητροπόλεις τα φέρνουν δύσκολα πέρα, όμως τουλάχιστον στην Αρχιεπισκοπή και τη Σύνοδο υπάρχουν πολλά περιθώρια. Εκτός αν φεύγουν όλα για τις «μισθοδοσίες»…

Αδικημένοι συνταξιούχοι…

 
Ο ειδικός οικονομικός σύμβουλός σας (όπως συστήνεται στα επίσημα έγγραφα της Αρχιεπισκοπής) και συνταξιούχος δημόσιος υπάλληλος πώς αμείβεται από την Αρχιεπισκοπή, Μακαριώτατε;
Μετά τα νέα φορολογικά μέτρα προτίθεστε να του περικόψετε τον μισθό του ή μήπως κι αυτός –όπως και κάποιοι άλλοι στην Εκκλησία υποστηρίζουν– εργάζεται… αμισθί;
Να σας υπενθυμίσουμε ότι με τα νέα φορολογικά μέτρα οι συνταξιούχοι θα χάσουν μεγάλο τμήμα της σύνταξής τους στην περίπτωση που απασχολούνται σε μια δεύτερη δουλειά. Αποφασίστε ποιος θα του τα κόψει πρώτος. Η εφορία ή εσείς…

ΒΑΡΥ «ΝΕΦΟΣ» ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ: Μόνο του τον άφησαν μπροστά σε τέσσερα μεγάλα προβλήματα - Πολλοί ιεράρχες «νίπτουν τας χείρας» τους για τους χειρισμούς του κ. Ιερωνύμου και των συνεργατών του

Αντιμέτωπος με τέσσερα μεγάλα αγκάθια βρίσκεται ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, για πρώτη φορά χωρίς τη βοήθεια των παραδοσιακών υποστηρικτών του, που του διεμήνυσαν πως, αυτήν τη φορά, «θα πρέπει να τα βγάλει πέρα μόνος».
Οι ρήξεις στο περιβάλλον του Αρχιεπισκόπου είναι πια καθημερινές σε επίπεδο λαϊκών συνεργατών και Μητροπολιτών. Οι παραδοσιακοί αρχιερείς - σύμμαχοί του έχουν διαχωρίσει τη θέση τους.
ΟΜητροπολίτης Ζακύνθου τηρεί σιγήν ιχθύος για τα συμβαίνοντα στην Αγίας Φιλοθέης και τη Σύνοδο. Ο Ιωαννίνων έχει διακόψει κάθε επαφή και απλώς αναμένει τη λήξη της θητείας του από τις οικονομικές υπηρεσίες της Συνόδου, διατηρώντας μόνο τυπικές σχέσεις. Οι άλλοτε ένθερμοι υποστηρικτές του κ. Ιερωνύμου τείνουν να γίνουν φανατικοί πολέμιοί του. Εκείνοι που κάποτε τον στήριξαν στο παρασκήνιο για να εκλεγεί έχουν απομακρυνθεί με δική τους επιθυμία.
Όχι μόνο γιατί αντιλήφθηκαν ότι ο Αρχιεπίσκοπος «δεν παίρνει από λόγια» και αποφασίζει μόνος (με την καθοδήγηση του στενού του περιβάλλοντος πάντα), αλλά και για να μην υποστούν και οι ίδιοι τις συνέπειες για όσα έρχονται. Τα προβλήματα που θα αντιμετωπίσει στο προσεχές διάστημα η Εκκλησία της Ελλάδος προβλέπεται να ταράξουν τα λιμνάζοντα νερά στο εσωτερικό της σε βαθμό… τρικυμίας και οι δύο (άλλοτε λαλίστατοι) αρχιερείς φρόντισαν να διαχωρίσουν από νωρίς τη θέση τους. Σύμφωνα με πληροφορίες, οι Ζακύνθου και Ιωαννίνων έχουν έρθει σε ανοικτή ρήξη με τον Αρχιεπίσκοπο και του έχουν διαμηνύσει ότι πια δεν μπορεί να τους υπολογίζει σε ό,τι προκύψει στο μέλλον (τι άραγε εννοούν και τι μπορεί να «προκύψει»;).

Τα «φιλέτα»

 
Το πρώτο μεγάλο πρόβλημα που έχει ήδη προκαλέσει αναστάτωση στις οικονομικές υπηρεσίες της Συνόδου είναι η «σκανδαλώδης», όπως τη χαρακτηρίζουν αρχιερείς, πώληση συγκεκριμένων εκτάσεων της Εκκλησίας στη Βουλιαγμένη κάτω από περίεργες διαδικασίες. Σύμφωνα με δικαστικές και εκκλησιαστικές πηγές, το επόμενο διάστημα ο αρμόδιος εισαγγελέας αναμένεται να ασκήσει διώξεις στα εμπλεκόμενα πρόσωπα με κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος!
Υπενθυμίζουμε ότι η υπόθεση έχει ως εξής: Έκταση που είχε καταπατήσει ένας οδοκαθαριστής και βρισκόταν σε δικαστική διένεξη με την Εκκλησία στην οποία ανήκε, τελικά, έπειτα από… σκληρές διαπραγματεύσεις, κατάφερε να την αγοράσει έναντι… 14 εκατομμυρίων ευρώ! Ύστερα από λίγα λεπτά ο οδοκαθαριστής τη μεταπώλησε μέσα στο γραφείο του διευθυντή της ΕΚΥΟ κ. Ζαμπέλη, σε έναν επιχειρηματία έναντι πολύ υψηλότερου τιμήματος.
Ο ίδιος επιχειρηματίας, βεβαίως, είχε προηγουμένως «διευκολύνει» τον οδοκαθαριστή, δίνοντάς του δικές του επιταγές με τις οποίες πλήρωσε την Εκκλησία. Δηλαδή ο μεσάζοντας (οδοκαθαριστής) αποφάσισε να σταματήσει να διεκδικεί το οικόπεδο - φιλέτο δικαστικά, να το αγοράσει από την Εκκλησία και να το πουλήσει στη συνέχεια σε άλλον ενδιαφερόμενο. Και όλα αυτά μπροστά στα μάτια του κ. Ζαμπέλη και των άλλων στελεχών της ΕΚΥΟ, που αντί να προασπίσουν τα συμφέροντα της Εκκλησίας συναίνεσαν στο να υποστεί μεγάλη οικονομική ζημία. 

Με συνοδική βούλα!

 
Η αποκάλυψη της αγοραπωλησίας είχε προκαλέσει μεγάλο θόρυβο στο εσωτερικό της Εκκλησίας και μάλιστα η Διαρκής Ιερά Σύνοδος (με την επιμονή, όπως λέγεται, του Αρχιεπισκόπου) είχε απονείμει με ανακοίνωσή της τα… εύσημα στον Μητροπολίτη Ιωαννίνων και τον κ. Ζαμπέλη για αυτήν την αγοραπωλησία.
Στο ανακοινωθέν της Συνόδου (25/8/2009) επιβεβαιωνόταν η έγκρισή της για τις συγκεκριμένες εκποιήσεις που ήταν «απολύτως συμφέρουσες για την Εκκλησία», ευχαριστώντας, παράλληλα, τον Ιωαννίνων και τον κ. Ζαμπέλη «για τις καίριες και επιτυχείς εισηγήσεις τους προς τη ΔΙΣ, οι οποίες απέβησαν ιδιαίτερα επωφελείς για την Εκκλησία της Ελλάδος».
Μετά την εισαγγελική παρέμβαση ωστόσο, ακόμη και τα μέλη εκείνης της Συνόδου εμφανίζονται πια… μετανιωμένοι γι' αυτήν την απόφασή τους, να επικυρώσουν με συνοδική «βούλα» μια αγοραπωλησία που, όπως λένε ακόμη και τεχνοκράτες της Συνόδου που έχουν συμμετάσχει σε παρόμοιες εκποιήσεις, βρίθει «περίεργων» παρατυπιών.
Το δεύτερο μεγάλο πρόβλημα που καλείται να αντιμετωπίσει ο κ. Ιερώνυμος είναι η δυσφορία πολλών ιεραρχών για τις διαπραγματεύσεις του με την κυβέρνηση. Όπως προβλέπεται τελικά στο νέο φορολογικό νομοσχέδιο, τα μισθώματα και η ακίνητη εκκλησιαστική περιουσία δεν θα γλιτώσουν τον πέλεκυ της εφορίας.
Στην κυβέρνηση επισημαίνουν πια ότι «δεν υπάρχουν τα περιθώρια για τέτοιες πολυτέλειες».
Ο φορολογικός συντελεστής θα παραμείνει, ως φαίνεται, στο 3 τοις χιλίοις για την ακίνητη περιουσία, σενάριο που δεν ήθελαν να ακούσουν οι ιεράρχες αφού μεταφράζεται σε δυσβάσταχτο κόστος για τα ταμεία των Μητροπόλεων.
Στην τελευταία σύνοδο των ιεραρχών ο Αρχιεπίσκοπος τους είχε διαβεβαιώσει ότι οι διαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση «βαίνουν σε πολύ καλό δρόμο», κάτι που μέχρι στιγμής οι αρχιερείς δεν βλέπουν.
Μάλιστα πολλοί ήδη μιλούν για «ερασιτεχνικούς» χειρισμούς από τους λαϊκούς συνεργάτες του Αρχιεπισκόπου, τους οποίους κατηγορούν για «απειρία» και ανώριμη προσέγγιση πολύ σοβαρών θεμάτων.
Το τρίτο αγκάθι που θα αντιμετωπίσει μέσα στο επόμενο δίμηνο ο Αρχιεπίσκοπος είναι η υπόθεση του πρώην Αττικής και οι σχέσεις της Εκκλησίας της Ελλάδος με το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Η ιεραρχία έχει ήδη αποφασίσει να προχωρήσει σε εκλογές στη διχοτομημένη Μητρόπολη Αττικής, έχοντας βρει και τους «εκλεκτούς» της.
Πριν συμβεί όμως αυτό, πρέπει το Οικουμενικό Πατριαρχείο να «κλείσει» σε εκκλησιαστικό επίπεδο την υπόθεση του πρώην Αττικής, κάτι που, όπως λέγεται στο Φανάρι, δεν πρόκειται να λήξει, όπως… ελπίζουν στο περιβάλλον του Αρχιεπισκόπου. 

Ακούγεται έντονα πως τοΟικουμενικόΠατριαρχείο θα «απαιτήσει» από την Ιερά Σύνοδο την αναψηλάφηση της υπόθεσης και μια «δίκαιη» προσέγγιση της (έκκλητης) προσφυγής του πρώην Αττικής, στο πλαίσιο των ιερών κανόνων, και όχι την αποφυγή των ευθυνών τους με διάφορα νομικά τερτίπια...
Και τέλος, το τέταρτο αγκάθι είναι τα διοικητικά της Εκκλησίας, όπου η κατάσταση είναι ανεξέλεγκτη.

Η απώλεια της παρθενιάς έξω από το γάμο ισοδυναμεί με εξοστρακισμό από το κοινωνικό σύνολο στις αραβικές κοινωνίες

Πίσω από τις κλειστές πόρτες εκτυλίσσονται πολύ σκοτεινές ιστορίες, κι ας είναι το Παρίσι γνωστό ως «η πόλη του φωτός». Οι νεαρές γυναίκες, αραβικής καταγωγής, είναι συνωστισμένες στην κλινική, έχοντας στο χέρι περίπου 2000 ευρώ. Τα χρήματα αυτά αποτελούν την επένδυσή τους σε μια καλή ζωή, καθώς θα χρησιμοποιηθούν ώστε το ιατρικό προσωπικό να αποκαταστήσει την παρθενιά τους.
Η απώλεια της παρθενιάς έξω από το γάμο ισοδυναμεί με εξοστρακισμό από το κοινωνικό σύνολο στις αραβικές κοινωνίες, ασχέτως εάν αυτές έχουν μετακομίσει στην Ευρώπη και τα παιδιά έχουν αφομοιωθεί με τα ήθη και τις συνήθειες της χώρας στην οποία μεγάλωσαν. Κι αυτό είναι η καλύτερη περίπτωση, γιατί στη χειρότερη, οι νεαρές κοπέλες αντιμετωπίζουν μέχρι και το ενδεχόμενο φόνου από τα συγγενικά τους πρόσωπα, για την «αποκατάσταση της τιμής». Κι έτσι μεταξύ της αυτοκτονίας, του κοινωνικού αποκλεισμού και της απειλής φόνου, αρκετές είναι οι γυναίκες που επιλέγουν το δρόμο της ιατρικής επέμβασης.
Μία γυναίκα εξηγεί στο BBC: «Παρά το γεγονός πως γεννήθηκα στην Γαλλία, η αραβική κουλτούρα και τα έθιμα βρίσκονται στο κέντρο της ζωής μου. Η ζωή είναι δύσκολη όταν μεγαλώνεις υπό το βλέμμα μιας μεγάλης, παραδοσιακής αραβικής οικογένειας. Σκέφτηκα να αυτοκτονήσω μετά την πρώτη μου σεξουαλική σχέση, επειδή δεν διέβλεπα κάποια άλλη λύση». Όμως έμαθε ότι το χειρουργικό τραπέζι μπορούσε να δώσει λύση, δεν το σκέφτηκε δεύτερη φορά. «Δεν θα αποκαλύψω το μυστικό μου σε κανένα και σίγουρα όχι στον μελλοντικό μου σύζυγο», τονίζει.
Ωστόσο, το ζήτημα της παρθενιάς δεν έχει σχέση με την ισλαμική θρησκεία, όπως διευκρινίζει ο Σύριος κληρικός Σεήχ Μοχαμάντ Χαμπάς. «Πρέπει να θυμόμαστε ότι όταν οι άνθρωποι αναμένουν να δουν το αίμα της παρθένας στο σεντόνι, επιδίδονται σε ένα κοινωνικό έθιμο», επισημαίνει. «Αυτό δεν έχει καμία σχέση με τους θρησκευτικούς νόμους», υπογραμμίζει. Όπως εξηγούν, δε, οι ειδικοί, το ζήτημα έχει να κάνει με την έννοια του κοινωνικού ελέγχου. Εάν, δηλαδή, η γυναίκα είναι παρθένα, δεν έχει τρόπο να συγκρίνει τον άντρα της με άλλους άντρες. Όμως αν είναι έμπειρη, αποκτά αυτή τη δύναμη. 

Sigma Live