Παρασκευή, 14 Δεκέμβριος 2012 - 18:13

Κατίνα Παξινού: Γεννημένη για τη σκηνή

Η Παξινού κατά τη διάρκεια του πολέμου θα εγκατασταθεί στις ΗΠΑ καθώς δεν μπορούσε από την Ευρώπη όπου βρισκόταν να γυρίσει στην Ελλάδα και ο Μινωτής θα την ξαναβρεί αφού δραπετεύσει από τους Γερμανούς ταξιδέψει στην Τουρκία και την Αίγυπτο και τέλος φτάσει στις ΗΠΑ, όπου το αστέρι της Παξινού θα λάμψει τόσο στο Μπρόντγουεϊ όσο και στο αμερικανικό σινεμά. Μάλιστα, η πρώτη της ταινία στο Χόλυγουντ ‘Για ποιον χτυπά η καμπάνα’, όπου θα υποδυθεί την επαναστάτρια Πιλάρ, όχι μόνο θα της χαρίσει το Όσκαρ Β’ Γυναικείου Ρόλου το 1944 αλλά θα την αναδείξει και στην πρώτη μη αμερικανή ηθοποιό που κατάφερε να αποσπάσει τη συγκεκριμένη διάκριση. Αλλά και όσες ταινίες έκανε η Παξινού στις ΗΠΑ πάντα ξεχώριζαν γιατί είχε γνώμονα πάντα την ποιότητα. Ποιος θα ξεχάσει τις ερμηνείες της στις ταινίες ‘Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα’ με την οποία απέσπασε και το Βραβείο Κοκτό στο Φεστιβάλ Μπίαριτς ή τον ‘Ρόκο και τα αδέρφια του’ του Βισκόντι. Η Παξινού όμως και ο Μινωτής λάτρευαν την Ελλάδα, δεν ήταν η διεθνής αναγνώριση που θα κατάφερνε να τους κρατήσει μακρυά από τα πάτρια εδάφη. Το 1955 θα επιστρέψουν μόνιμα στην Ελλάδα και στη σκηνή του Εθνικού. Η Παξινού θα ερμηνεύσει αξεπέραστα μεγάλους ρόλους από την αρχαία τραγωδία, όπως την Εκάβη και τη Μήδεια ενώ αριστοτεχνικές θα είναι και οι ερμηνείες της σε έργα όπως η Τρελή του Σαγιώ και ο Μάκβεθ. Από το 1968, η Παξινού και ο Μινωτής θα συγκροτήσουν δικό τους θίασο και θα χαράξουν τη δική τους θεατρική πορεία με έργα όπως Η Ήρα και το Παγώνι, Οι Παλαιστές, οι Βρικόλακες, ο Ματωμένος Γάμος.  Τελευταία της παράσταση ήταν το έργο του Μπέρτολτ Μπρεχτ ‘Μάνα Κουράγιο’ που ανέβηκε στο θέατρο Πάνθεον με τεράστια επιτυχία. Λίγο καιρό μετά η Παξινού θα άφηνε την τελευταία της πνοή στις 22 Φεβρουαρίου του 1973 και μαζί της ένα μεγάλο κομμάτι του ελληνικού θεάτρου θα σιωπούσε για πάντα. Μια ηθοποιός διαφορετική σε κάθε της κίνηση σε κάθε ρόλο, με μοναδικό ρεπερτόριο και ιδιαίτερες εκφραστικές δυνατότητες θα έγραφε την δική της ιστορία που θα ενέπνεε πλήθος νέων καλλιτεχνών. Αν μπορεί κανείς να της αποδώσει ένα επίθετο για το σύνολο της προσωπικότητάς της τότε αναμφίβολα θα την χαρακτήριζαν παθιασμένη. Παθιασμένη για την ζωή, για το θέατρο για την μουσική που λάτρευε ακόμα και για την μαγειρική που περίτεχνα την έδενε μέσα σε αυτή τη χειμαρρώδη προσωπικότητα όχι για να αποδείξει ότι ακόμα και εκεί μπορεί να τα καταφέρει εξαιρετικά αλλά γιατί ήταν ο πιο άμεσος τρόπος να δείξει σε όσους αγαπούσε το μέγεθος των συναισθημάτων της. Ακόμα και σήμερα η Κατίνα Παξινού αποτελεί μία ηθοποιό θρύλο του ελληνικού θεάτρου που κατάφερε να σπάσει τα περιορισμένα ελληνικά σύνορα και να αναδείξει το μεγαλείο μιας πραγματικά προικισμένης καλλιτεχνικής μορφής σε ολόκληρο τον κόσμο. Οι ερμηνείες της σε κλασσικά έργα παραμένουν όχι μόνο αξεπέραστες αλλά και υποδείγματα υποκριτικής δεινότητας ακόμα και μετά το θάνατό της. « Προηγούμενη σελίδα  Σελίδα 2 από 2

Πηγή:www.capital.gr