Νικηφόρος Βρεττάκος, Χορωδία (X)

Νικηφόρος Βρεττάκος, Χορωδία (X)

X

Παλεύοντας διάσχισα ανέμους
πολλούς, που βρίσκαν το στήθος μου
ανοιχτό και με πάγωναν. Υδρορρόες
κεραυνών το μέτωπό μου, φαγώθηκε,
έτσι που τώρα να στεκόμαστε 
ο ένας μας αντίκρυ στον άλλο,
σαν δυο αδελφά γκρίζα
πετρώματα.
............Η γαλήνη σου
όμως και γαλήνη μου πάντοτε.
Καθισμένος στα πόδια σου,
γιομάτος πληγές, μακαρίζω
την ύπαρξη.
............Η μοίρα
μου επέτρεψε απ' όλον τον μέγα
πλούτο που υμνώ,να έχω
κ' εγώ στο σύμπαν μια πέτρα.

Από τη συλλογή Χορωδία (1988) του Νικηφόρου Βρεττάκου

Πηγή: Νικηφόρος Βρεττάκος, η εκλογή μου, ποιήματα 1933-1991 (εκδ. Ποταμός, 2008)