Γιώργος Θέμελης, Ars poetica (2)
Ars Poetica
2
Αρέσκεται στο σκοτάδι το Ποίημα. Εκεί σπέρνεται ανοίγοντας μικρούς φεγγίτες, που μεγαλώνουν, μεγαλώνουν...
Το πολύ ηλιακό φως το εκτυφλωτικό το πληγώνει.
Γιατ' είναι φως το Ποίημα, φως ενός άλλου φωτισμού, δυνατότητα ενός άλλου Ήλιου.
Η Ευδαιμονία του Χορτασμού και της Οικονομίας το αφήνει νηστικό. Σαν ένα ζώο λησμονημένο κι άχρηστο. Μη έχοντας δοκιμάσει το μαχαίρι της πείνας για ψωμί και φως, τη δίψα του στερεμένου ποταμού.
Η Ανυποψία των Κοντόφθαλμων και των Κοιμισμένων το αποφεύγει, έξω από τον ύπνο του δικαίου, έξω απ' τ' όνειρο, σαν ένα εφιαλτικό πουλί.
Όλα τα μάτια τ' άγρυπνα στρέφουν προς το Ποίημα.
Από τη συλλογή Ars Poetica (1974) του Γιώργου Θέμελη
2
Αρέσκεται στο σκοτάδι το Ποίημα. Εκεί σπέρνεται ανοίγοντας μικρούς φεγγίτες, που μεγαλώνουν, μεγαλώνουν...
Το πολύ ηλιακό φως το εκτυφλωτικό το πληγώνει.
Γιατ' είναι φως το Ποίημα, φως ενός άλλου φωτισμού, δυνατότητα ενός άλλου Ήλιου.
Η Ευδαιμονία του Χορτασμού και της Οικονομίας το αφήνει νηστικό. Σαν ένα ζώο λησμονημένο κι άχρηστο. Μη έχοντας δοκιμάσει το μαχαίρι της πείνας για ψωμί και φως, τη δίψα του στερεμένου ποταμού.
Η Ανυποψία των Κοντόφθαλμων και των Κοιμισμένων το αποφεύγει, έξω από τον ύπνο του δικαίου, έξω απ' τ' όνειρο, σαν ένα εφιαλτικό πουλί.
Όλα τα μάτια τ' άγρυπνα στρέφουν προς το Ποίημα.
Από τη συλλογή Ars Poetica (1974) του Γιώργου Θέμελη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου