Το βαλς Μουσική: Πέτρος Βαγιόπουλος Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης Τραγούδι: Ορφέας Περίδης Δίσκος: Σελοτέιπ (1997) Ο παγωμένος Δούναβης της καρδιάς μου σταμάτησε ξαφνικά να κυλά Τα νερά του δεν πήγαιναν πουθενά κι ό,τι αγάπησα και μ' αγάπησε νόμισα πως χάθηκε στα σκοτεινά και παντοτινά Ώσπου ξανάρθες και μου 'δωσες το χέρι «έλα», προστάζεις «η αγάπη είναι φωτιά» Τη ζωή μού θύμισες και να 'ταν μόνο ετούτο μ' έσυρες κι αρχίσαμε τους κύκλους του χορού και το βαλς σα βάλσαμο το νοιώθω μες στο αίμα σα κραυγή του θάνατου σα γέλιο ενός μωρού Κι έτσι, αγαπημένη μου, θα μείνω ζωντανός ως το τέλος Δεκέμβρη του '99, μεσάνυχτα ακριβώς να κρατήσω τον όρκο που έχω δεθεί το βαλς που σου υποσχέθηκα και να υπάρχει μόνο αυτή αυτή η στιγμή, η ιερή στιγμή που νοιώθω σαν φλόγα καθώς σε στροβιλίζω ρόδο που καίει φωτίζει όλη τη γη Τη ζωή μού θύμισες και να 'ταν μόνο ετούτο μ' έσυρες κι αρχίσαμε τους κύκλους του χορού και το βαλς σα βάλσαμο το νιώθω μες στο αίμα σαν κραυγή του θάνατου σαν γέλιο ενός μωρού Μας λείπεις ήδη, Μανώλη Ρασούλη! Ας σ' αποχαιρετήσουμε με βαριά καρδιά και το δικό σου βαλς σα βάλσαμο τώρα που ήδη έφυγες για το στερνό ταξίδι...