Έργο του Βελάσκεθ (περ. 1657)

ΠΈΜΠΤΗ, 20 ΙΑΝΟΥΑΡΊΟΥ 2011

Έργο του Βελάσκεθ (περ. 1657)
Ελαιογραφία σε μουσαμά ,17χ252εκ.
Μανδρίτη ,Πράδο

Οι υφάντρες
( Ο μύθος της Aράχνης )

Οι περισσότεροι μελετητές χρονολογούν το συγκεκριμένο έργο στο 1657,βασιζόμενοι στις επιρροές της ιταλικής σχολής,στοιχείο εύκολα αναγνωρίσιμο.Ωστόσο ,άλλοι ,μεταξύ των οποίων ο Lopez Rey,προτιμούν μια χρονολόγηση μεταξύ 1644 και 1650.
Μέχρι τα μέσα του 20ού αιώνα ,ο πίνακας είχε τον τίτλο Το εργαστήριο ταπητουργίας της Santa Isabel στη Μανδρίτη.Ωστόσο ,το 1848 ,ο Diego Αngulo Fniguez επισήμανε για πρώτη φορά τη σχέση μεταξύ της σκηνής και του μύθου της Αράχνης (η απογραφή του 1664 κάνει λόγο σε ένα Μύθο της Αράχνης). Σύμφωνα με το μύθο ,η Αθηνά ,θεά που προστάτευε την ύφανση ,ξεπεράστηκε από την ίδια της τη μαθήτρια μια κοπέλα από τη Λυδία ,την Αράχνη. Η θεά ,οργισμένη κατέστρεψε τους τοιχοτάπητες που είχε υφάνει η Αράχνη, οι οποίοι αναπαριστούσαν τους έρωτες των θεών (στον πρώτο εικονιζόταν η αρπαγή της Ευρώπης). Στην απελπισία της ,η Αράχνη απαγχονίστηκε ,και η Αθηνά την μεταμόρφωσε σε έντομο.
Σύμφωνα με τη θεωρία του Charles de Tolnay και του Diego Angulo Fniguez, οι υφάντριες στο έργο του Βελάσκεθ αντιστοιχούν στα πρόσωπα του μύθου. Η νεαρή δεξιά είναι η Αράχνη ,πριν αποκαλύψει την πραγματική της ταυτότητα.Στο βάθος του πίνακα ,βλέπουμε την εξέλιξη του μύθου,μπροστά στον τοιχοτάπητα της Αράχνης που απεικονίζει την αρπαγή της Ευρώπης ,βλέπουμε την Αθηνά με περικεφαλαία και μεγαλοπρεπή ενδυμασία (η σκηνή εκτυλίσσεται σ' ένα χώρο σε ψηλότερο επίπεδο).
Οι μικρές και γρήγορες πινελιές ,χαρακτηριστικές εδώ αλλά και σε άλλα έργα του Βελάσκεθ ,μαρτυρούν την άψογη τεχνική του,η οποία κατά κάποιον τρόπο προαναγγέλει τον Ιμπρεσιονισμό ,ή ακόμη και τον Πουαντιγισμό.
Κείμενο:Elena Ragusa