Τρίτη 10 Ιουνίου 2014

Να 'ταν το παραμύθι, η αλήθεια μου...



Λέει ο Ναζίμ Χικμέτ στο "Ερωτευμένο Σύννεφο":
"Ο Ντερβίσης κάθησε κάτω από το κυπαρίσσι. Τράβηξε από τη ζώνη του τη φλογέρα του και φύσηξε μέσα της μιά. Από τις τρύπες της φλογέρας πεταχτήκανε στον αέρα δέντρα, λες και ήτανε κρυμμένα μέσα της. Κι όχι μόνο δέντρα αλλά και βουνά και ποτάμια και δρόμοι που πήγανε και πέσανε στην άλλη άκρη του κόσμου πάνω σε μιά έρημο. Κι εκεί, σ' εκείνη την έρημο, τα δέντρα και τα ποτάμια πέσανε, οι δρόμοι απλωθήκανε..."

Από ανάγκη για δρόμους που πλαταίνουν, για ταξίδι, μυρωδιές, γεύσεις, χρώματα και μουσική ξεκινάει το ταξίδι. Το όποιο ταξίδι.
Ναι, συχνά σκέφτομαι πως αυτό που έχει τελικά σημασία, είναι να ζείς διαφορετικά ακόμα και τα κοινότυπα. Κείνα που σε στεγνώνουνε κι έχουνε τον ίδιο πάντα χρωματισμό κι είναι από πριν γνώριμα και χιλιοβιωμένα, καλοκουρδισμένα θαρρείς ν' ακολουθούνε δρόμους, ανθρώπους, στιγμές, ζωές, ουρανούς.
Η ανάγκη για εξωτικές ανακαλύψεις προφανώς, με οδήγησε τις προάλλες και πήγα και βρήκα κεριά αρωματισμένα, ξερά πέταλα λουλουδιών σε γυάλινα βάζα και τσάγια κινέζικα. Αν και δεν αγαπώ ιδιαίτερα το τσάι, άσε που κάνω παρέα στενή με την ένταση τον τελευταίο καιρό, πάντως, το ετοίμασα με φροντίδα και άπλωσαν οι μυρωδιές και αγκάλιασαν χώρους και ανθρώπους. Μπήκε η νύχτα στην τσαγιέρα και γέμισε ανταύγειες...

Και μέσα σ' αυτά, να υψώνεται η μελωδία του Memories και ν' αναπλάθονται στο μυαλό, να παίρνουν μορφή κι ανάσα, εκείνοι οι τόσο τρυφεροί στίχοι:
"Τώρα μπορώ να χαμογελάσω στις μέρες που πέρασαν. Ήταν όμορφα τότε. Θυμάμαι τον καιρό που ήξερα τι σήμαινε ευτυχία. Άσε τις αναμνήσεις να ξαναζήσουν και νιώσε ξανά ευτυχισμένος".

Κι έγινε μέλι στα χείλη η βραδιά! Χάρτης απλωμένος που περπατάς επάνω του. Και σου κρατά ανάλαφρα τα πόδια. Και σου φανερώνει γωνιές ανήξερες του κόσμου κι ανομολόγητα μυστικά, χώρες που δε μοιάζουν στεριανές, νέφη που σμίγουν με τη γη στη μεσοβόρεια Εσπερία, βλέμματα του νότου, ίδια αστράλια.

Μήπως τελικά μόνο δυό δρασκελιές χωρίζουν την αλήθεια από το παραμύθι;


( Οι μάγισσες-φωτογραφίες του andi2 από το www.flickr.com)
 
Σάλπαρε η Καπετάνισσα ώρα 00:20 | Πανάκι ξεδιπλωμένο | 37 ανάσες 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου