Σήμερα
δεν μπορώ να σε ακούσω. Συνέχεια κάτι μου ψιθυρίζεις, μα εγώ σε αγνοώ.
Δε ξέρω αν το κάνω ηθελημένα, μα σε αγνοώ. Ένα χαζοκούτι συνεχώς ανοιχτό
και εγώ ακριβώς μπροστά του, μπρούμυτα στον καναπέ να χαζεύω. Κάποιες
φορές ήχοι γνώριμοι ακούστηκαν... ίσως ήταν οι μόνες στιγμές που οι
αισθήσεις μου επικεντρώθηκαν σε εξωτερικά ερεθίσματα. Ξαφνικά ένιωσα
κάτι ζεστό να κυλάει από τα μάτια στο πρόσωπό μου και μετά κι άλλο κι
άλλο κι άλλο... Θα φταίει μάλλον κάποιο σκουπιδάκι στον αέρα σκέφτηκα.
Χα! Για μια ακόμη φορά σου την έφερα! Σε ξεγέλασα! Κάποια στιγμή έκλεισα
τα μάτια μα κάτι προσπάθησε να τρυπώσει με τρόπο ύπουλο μέσα στο μυαλό
μου, φέρνοντας μια σκέψη και μετά άλλη μία σαν τετελεσμένα γεγονότα. Με
ρώτησες αν θέλω να έρθεις; Δε θέλω σου λέω. Δε θέλω να απασχολείς τη
σκέψη μου. Εσύ ειδικά που με ξέρεις τόσο καλά, θα έπρεπε να είχες
καταλάβει πως έχει επέλθει αναστολή λειτουργίας για κάποιο διάστημα, για
όσο χρειαστεί. Δε ξέρω για πόσο. Γι αυτό λοιπόν καλά θα κάνεις, αν
βέβαια θέλεις να υπάρχεις μέσα μου τα επόμενα Χ χρόνια, να σωπάσεις.
Ειδικά τώρα που δεν μπορώ και δε θέλω να σε ακούσω. Τώρα που θέλω να
αδειάσω από όσες σκέψεις με γεμίζεις. Ξέρω πως τα έχεις τακιμιάσει με
την καρδιά, τη ψυχή και το μυαλό. Δε σας θέλω τώρα. Κανέναν και καμιά
από εσάς. Θέλω να μείνω μόνη. Εγώ και η μοναξιά μου. Εγώ κι ο αρνητισμός
μου. Θέλω να αδειάσω εντελώς, να μείνω ένα κουφάρι και ας μου φέρεις
μετά όσες σκέψεις θέλεις, όσα αισθήματα σου ζήτησα να κρατήσεις για λίγο
μακριά μου.
Μετά όμως...
όχι τώρα... όχι απόψε... κι ας φοβάμαι...
Με ακούς εαυτέ μου;
Μετά όμως...
όχι τώρα... όχι απόψε... κι ας φοβάμαι...
Με ακούς εαυτέ μου;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου