''Στη σελίδα του έρωτα, η τελευταία λέξη''

Όταν η μουσική, η ποίηση ακόμη

και η ζωγραφική

μπορεί να σε αγγίζει

έτσι το σώμα μου και την ψυχή

μπορείς να προσεγγίζεις.

Δύο απλοί άνθρωποι.

Δύο διαφορετικές καρδιές.

Πολλά τα σημάδια επιβεβαιωμένα.

Άραγε αυτό που νιώθουμε

είναι έρωτας;

Υπάρχει, το διαπιστώνουμε

κάθε στιγμή

μα δεν μπορούμε να εξηγήσουμε

το πως και το γιατί.

Παραδώσαμε ένα κομμάτι

της δύναμής μας

ο ένας στον άλλον.

Της απουσίας μας, η έλλειψη

συναίσθημα μεγάλο.

Νιώθουμε τη νοσταλγία

για όσα μας χρωστά η ζωή.

Πλάθουμε εικόνες

κι είμαστε ακόμη ζωντανοί.

Στην μνήμη μας ανατρέχουμε

δρόμους στρωμένους Ρόδα.

Στην σκέψη μας αποζητούμε

Φεγγάρια στου έρωτα το χρώμα.

Μας λείπει όμως κάτι ακόμα

ας ψάξουμε και γι' άλλα χάδια

σε ξεχασμένα απ' του κορμιού μας

τα σημάδια.

Για να βεβαιωθούμε

το μυστήριο του έρωτα

της γέννησης, από κοντά ας δούμε.

Κι αν δε μπορεί

να το χωρέσει η λογική.

Κι αν η Άνοιξη ν' ανθίσει

δεν το αντέξει.

Αν η αγάπη αυτή δεν συμπίπτει

με το Νόημα της ζωής..

Στις σελίδες του έρωτα

έγραψα την τελευταία λέξη.

Κυριακή, 25 Σεπτεμβρίου 2011

Ποίηση:ΜαρίαΠεπικίδου