Η Αφροδίτη στον καθρέφτη της

Έργο του Βελάσκεθ περίπου το 1650
Ελαιογραφία σε μουσαμά, 122,5χ175 εκ.
Λονδίνο, Εθνική Πινακοθήκη

Η Αφροδίτη στον καθρέφτη της

Πολλοί κριτικοί έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο πίνακας αυτός φιλοτεχνήθηκε στη Ρώμη κατά τη διάρκεια του δεύτερου ταξιδιού του Βελάσκεθ στην Ιταλία ,μεταξύ Ιουλίου του 1649 και Νοεμβρίου του 1650.

Η Γυμνή Μάχα του Γκόγια (Μανδρίτη, Πράδο ) και η Αφροδίτη στον καθρέφτη της του Βελάσκεθ είναι τα πιο γνωστά αριστουργήματα της ισπανικής ζωγραφικής που έχουν ως θέμα γυναικείο γυμνό.Ωστόσο ,σύμφωνα με τις απογραφές που έγιναν ενόσω ζούσε ,ο Βελάσκεθ φιλοτέχνησε τουλάχιστον άλλα δύο γυμνά ,πιθανότατα με θέμα επίσης την Αφροδίτη .

Όπως στα έργα των φλαμανδών ζωγράφων της ίδιας περιόδου ,έτσι και στα έργα του Βελάσκεθ ο καθρέφτης είναι στοιχείο με ιδιαίτερη σημασία . Εκτός από τη θαυμάσια σπουδή γυμνού που μας γοητεύει ,προσθέτει στον πίνακα και ένα δεύτερο ενδιαφέρον στοιχείο :το πρόσωπο του μοντέλου φαντάζει πραγματικό και εξωπραγματικό την ίδια στιγμή ,στο είδωλο του καθρέφτη ,ο οποίος αντικατοπτρίζει μόνο το πρόσωπο ,ίσως από το φόβο της Εκκλησίας .

Η απόδοση του σώματος οδήγησε στην υπόθεση ότι ο Βελάσκεθ επηρεάστηκε από την αρχαία γλυπτική ,από τα γυναικεία γυμνά του Τιντορέτο και του Τιτσιάνο ,αλλά ίσως και από τα έργα του Ρούμπενς-και ειδικότερα από τη Γιορτή της Αφροδίτης (Βιέννη,Μουσείο Ιστορίας της Τέχνης ).

Το γκρίζο ύφασμα στο οποίο είναι ξαπλωμένη η θεά αναδεικνύει τους τόνους του δέρματος της,οι οποίοι ,με τη σειρά τους , δημιουργούν ένα παιχνίδι αντανακλάσεων στο αισθησιακό σώμα,ζωγραφισμένο με εξαιρετική αβρότητα και ποιητικότητα .

Κείμενο :Elena Ragusa

Έργο του Βελάσκεθ (περ. 1657)

ΠΈΜΠΤΗ, 20 ΙΑΝΟΥΑΡΊΟΥ 2011

Έργο του Βελάσκεθ (περ. 1657)
Ελαιογραφία σε μουσαμά ,17χ252εκ.
Μανδρίτη ,Πράδο

Οι υφάντρες
( Ο μύθος της Aράχνης )

Οι περισσότεροι μελετητές χρονολογούν το συγκεκριμένο έργο στο 1657,βασιζόμενοι στις επιρροές της ιταλικής σχολής,στοιχείο εύκολα αναγνωρίσιμο.Ωστόσο ,άλλοι ,μεταξύ των οποίων ο Lopez Rey,προτιμούν μια χρονολόγηση μεταξύ 1644 και 1650.
Μέχρι τα μέσα του 20ού αιώνα ,ο πίνακας είχε τον τίτλο Το εργαστήριο ταπητουργίας της Santa Isabel στη Μανδρίτη.Ωστόσο ,το 1848 ,ο Diego Αngulo Fniguez επισήμανε για πρώτη φορά τη σχέση μεταξύ της σκηνής και του μύθου της Αράχνης (η απογραφή του 1664 κάνει λόγο σε ένα Μύθο της Αράχνης). Σύμφωνα με το μύθο ,η Αθηνά ,θεά που προστάτευε την ύφανση ,ξεπεράστηκε από την ίδια της τη μαθήτρια μια κοπέλα από τη Λυδία ,την Αράχνη. Η θεά ,οργισμένη κατέστρεψε τους τοιχοτάπητες που είχε υφάνει η Αράχνη, οι οποίοι αναπαριστούσαν τους έρωτες των θεών (στον πρώτο εικονιζόταν η αρπαγή της Ευρώπης). Στην απελπισία της ,η Αράχνη απαγχονίστηκε ,και η Αθηνά την μεταμόρφωσε σε έντομο.
Σύμφωνα με τη θεωρία του Charles de Tolnay και του Diego Angulo Fniguez, οι υφάντριες στο έργο του Βελάσκεθ αντιστοιχούν στα πρόσωπα του μύθου. Η νεαρή δεξιά είναι η Αράχνη ,πριν αποκαλύψει την πραγματική της ταυτότητα.Στο βάθος του πίνακα ,βλέπουμε την εξέλιξη του μύθου,μπροστά στον τοιχοτάπητα της Αράχνης που απεικονίζει την αρπαγή της Ευρώπης ,βλέπουμε την Αθηνά με περικεφαλαία και μεγαλοπρεπή ενδυμασία (η σκηνή εκτυλίσσεται σ' ένα χώρο σε ψηλότερο επίπεδο).
Οι μικρές και γρήγορες πινελιές ,χαρακτηριστικές εδώ αλλά και σε άλλα έργα του Βελάσκεθ ,μαρτυρούν την άψογη τεχνική του,η οποία κατά κάποιον τρόπο προαναγγέλει τον Ιμπρεσιονισμό ,ή ακόμη και τον Πουαντιγισμό.
Κείμενο:Elena Ragusa

Ζωοφόρος του Μπετόβεν (Δεύτερος τοίχος ) 1902

Ζωοφόρος του Μπετόβεν (Δεύτερος τοίχος ) 1902
Έργο του Κλιμτ

Μεικτή τεχνική σε γυψομάρμαρο , 220χ 1.392εκ. 
Βιέννη, μέγαρο της Απόσχισης
Ζωοφόρος του Μπετόβεν

Ο τοίχος των Εχθρικών δυνάμεων προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων και χαρακτηρίστηκε άσεμνος ,ακόμη και πορνογραφικός . Η καινούργια σειρά αλληγοριών του Κλιμτ δεν είχε σε τίποτε να κάνει με τα αβρά σχέδια που είχε φιλοτεχνήσει για τον Gerlach.
Οι διάφορες μορφές της σύνθεσης ερμηνεύονταν στον κατάλογο της έκθεσης :"Ο γίγαντας Τυφωέας ,εναντίον του οποίου ακόμη και οι θεοί αγωνίστηκαν εις μάτην, και οι κόρες του ,οι τρείς Γοργόνες ,σύμβολα της ασθένειας ,της τρέλας και του θανάτου ,αλλά και της λαγνείας , της υπερβολής και της αγωνίας που κατατρώει τον άνθρωπο ". ενώ ο Τυφωέας απεικονίζεται σαν πελώριος γορίλλας , οι Γοργόνες παίρνουν τη μορφή σαγηνευτικών όσο και επικίνδυνων γυναικών ,στις οποίες ο ζωγράφος αναπαράγει το πρότυπο της "μοιραίας γυναίκας".Βλέμματα και μαλλιά ,χειρονομίες και στάσεις ,προσδίδουν στα γυναικεία σώματα έντονα αισθησιακό χαρακτήρα ,αποδίδοντας ζωγραφικά τις θεωρίες του Φρόιντ για τη σχέση επιθυμίας και φόβου. Ο Τύπος της εποχής κατηγόρησε τον Κλιμτ ότι είχε ζωγραφίσει ένα όργιο και χαρακτήρισε τις μορφές του "μοντερνίζοντα γυμνά που αποτελούν αλληγορίες της ασθένειας [...], η θέση των οποίων βρίσκεται στο Panoptikum του Prauscher ", διάσημο επιστημονικό εργαστήριο , όπου μπορούσε κανείς να παρατηρήσει ρεαλιστικές απεικονήσεις συμπτωμάτων των αφροδίσιων νοσημάτων !
Πρόθεση του καλλιτέχνη δεν ήταν ,ωστόσο , να προκαλέσει . Οι σκηνές του ήταν εμπνευσμένες από την ερμηνεία της Ενάτης Συμφωνίας του Μπετέβεν που είχε επιχειρήσει ο Ρίχαρντ Βάγκνερ το 1846. Στο πρόγραμμα που συνόδευε την εκτέλεση του έργου , ο συνθέτης χρησιμοποιούσε φράσεις του Γκαίτε προκειμένου να περιγράψει τα αισθήματα που ξυπνά η μουσική .Αναφορικά με το δεύτερο μέρος κάνει λόγο για "άγρια θέληση [...] μέθη της οδυνηρής απόλαυσης " και για εναλλαγή της ηδονής με αγωνία . Ο Κλιμτ αποδίδει εδώ τις ιδέες του Βάγκνερ με εξαιρετική αναπαραστατική δύναμη ,χρησιμοποιώντας σκούρους τόνους και καλύπτοντας όλη σχεδόν τη ζωγραφική επιφάνεια . 
Η οπτική "επίθεση " που δέχεται ο θεατής από τους δαίμονες , οι οποίοι συνωστίζονται στο αριστερό μέρος της σύνθεσης , μετριάζεται καθώς το βλέμμα προχωρά προς τα δεξιά , όπου οι σπείρες της ατελεύτητης ουράς ενός φιδιού λειτουργούν ως φόντο για τη μακάβρια μορφή της αγωνίας , προετοιμάζοντας μας για την επόμενη σκηνή .

Κείμενα : federica Armiraglio

ΑΠΟ ΤΑ "ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ" ΤΗΣ ΛΕΝΑΣ ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΣΤΑ "ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ" ΤΗΣ ΛΕΝΑΣ ΑΡΩΝΗ!

ΤΡΊΤΗ, 27 ΟΚΤΩΒΡΊΟΥ 2009

ΑΠΟ ΤΑ "ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ" ΤΗΣ ΛΕΝΑΣ ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΣΤΑ "ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ" ΤΗΣ ΛΕΝΑΣ ΑΡΩΝΗ!

Ήταν η μοναδική τηλεοπτική εκπομπή, στην οποία δέχτηκε να μιλήσει η Λένα Πλάτωνος. Κι ενώ όλο αυτόν τον καιρό, δοθείσης ευκαιρίας και με την παράσταση του Σαμποτάζ στο ΠΑΛΑΣ, το τηλέφωνο της έπαιρνε φωτιά καθημερινά για δεκάδες συνεντεύξεις σε τηλεόραση, ραδιόφωνο, έντυπα, διαδίκτυο, εκείνη διακριτικά απόφευγε τα φώτα- που λένε- της δημοσιότητας. Τα Ημερολόγια της Λένας Αρώνη, όμως, είναι κάτι άλλο μέσα στο τηλεοπτικό μαύρο χάλι. Εκτός του τίτλου τους, που δένει απόλυτα με την τελευταία δισκογραφική εργασία της συνθέτριας, δε χωράει αμφιβολία πως πρόκειται για την μόνη εκπομπή που ασχολείται ουσιαστικά με τον καλλιτέχνη, δίνοντας του το χρόνο να εκθέσει κάποιες απόψεις του. Στην περίπτωση, μάλιστα, της Πλάτωνος, μιλάμε για ένα ωριαίο ντοκιμαντέρ σχεδόν που θα περιλαμβάνει σπάνια οπτικοακουστικά ντοκουμέντα και μαρτυρίες ανθρώπων που τη γνωρίζουν και συνεργάζονται μαζί της! Για όλους αυτούς τους λόγους δεν δυσκολευτήκαμε, η Σαβίνα κι εγώ κυρίως, να την πείσουμε να μιλήσει για πρώτη φορά στην TV μετά από πολλά χρόνια! Κι όχι μόνο μίλησε, αλλά έπαιξε στο πιάνο της οικίας της και τηΡόζα- Ροζαλία! 
Τα υπόλοιπα γυρίσματα έγιναν μέσα στο Κύτταρο της οδού Ηπείρου, εκεί όπου τον περασμένο Μάιο δόθηκαν οι παραστάσεις, επίσης μετά από πολύ καιρό, της Πλάτωνος. Και πάλι καλά που υπάρχει το Κύτταρο, δηλαδή, διότι όχι μόνο για να τραβήξεις πλάνο, αλλά και για να μπεις απλώς στο ΠΑΛΑΣ, πρέπει να' χεις θειά την κυρία Μπουζώνη ή Γκουζώνη ή όπως αλλιώς λέγεται! Πρώτη που μίλησε για τη Λένα στη Λένα ήταν η Σαβίνα Γιαννάτου!
Η Σαβίνα μίλησε για τη γνωριμία τους μέσω της αδερφής της στις αρχές της δεκαετίας του 1970, όταν η Πλάτωνος και η Σοφία Γιαννάτου έπαιζαν με τη Λερναία Ύδρα του Ηρακλή Τριανταφυλλίδη. Για την ένταξη της στη Λιλιπούπολη, για τον Καρυωτάκη, αλλά και για την προ ημερών συναυλία του Σαμποτάζ. Όταν η Αρώνη ρώτησε αν θυμάται κάποια στιγμή που η Λένα υπήρξε πραγματικά ευτυχισμένη, η Σαβίνα απάντησε: νομίζω μια φορά μόνο την είδα ευτυχισμένη, να πετάει στα σύννεφα, κάποτε που ήταν πολύ ερωτευμένη! Στο τέλος της δικής της συνέντευξης, η Σαβίνα τραγούδησε a capella από ΄κει που καθόταν και ένα κομμάτι από τον Καρυωτάκη!

Ακολούθως, η Ντόρα Μπακοπούλου, στενή φίλη της Πλάτωνος και συμμαθήτρια της στο Ωδείο Αθηνών από τη δεκαετία του ΄60, αναφέρθηκε στο ταλέντο της να φτιάχνει ηλεκτρονική και rock μουσική, ως απόρροια της μεγάλης κλασικής παιδείας της! Η σχέση με την κόρη μου, είπε χαριτολογώντας η Ντόρα, έγινε πιο στενή όταν έμαθε πως κάνω παρέα με την Πλάτωνος!

Απ' τη δική μου πλευρά, εγώ μίλησα για τα βράδια που περνάμε με τη Λένα, ανακαλύπτοντας στο youtube θησαυρούς από το βρετανικό κι αμερικανικό rock των 60s- 70s: τους Barclay James Harvest, τους Procol Harum, τους Pink Floyd. Για εκείνη τη συναυλία των Jethro Tull στη Βιέννη του ΄71 που την ώθησε στο να γίνει μουσικός και να δίνει κονσέρτα με δική της μπάντα. Για τη σχέση της με τον Χατζιδάκι, ακόμη, καθώς και για τη θέση του Σαμποτάζ και τουΚαρυωτάκη μέσα στο ελληνικό τραγούδι. Όταν η Αρώνη με ρώτησε πώς είναι η καθημερινή επαφή με την Πλάτωνος, απάντησα πως αφενός, μόνο όποιος τη συναναστρέφεται μπορεί να συλλάβει το μεγαλείο του χιούμορ της και αφετέρου, πόσο με έχει εντυπωσιάσει η δεξιοτεχνία της στην αποστασιοποίηση από τα γήινα, τα ανθρώπινα, τα κοινωνικά, ακόμη και τα της τέχνης!

Ο ποιητής Γιώργος Χρονάς μίλησε πιο ποιητικά! Δήλωσε πώς της επιτρέπει να παντρευτεί, αν και πάντα θα είναι ο αρραβωνιαστικός της! Για την αξία, επίσης, της πλατωνικής ποιητικής που τον οδήγησε στο να εκδώσει από την Οδό Πανός εκείνο το βιβλίο με όλους τους στίχους της! Φυσικά δεν παρέλειψε ν' αναφερθεί και στην πρώτη γνωριμία τους στη μπουάτ Λήδρα στις αρχές της δεκαετίας του ΄70, όταν η Λένα, πανέμορφη, συμμετείχε ως πιανίστα στο γκρουπ του Γιάννη Μαρκόπουλου!

Πιο συγκινητικός απ' όλους ήταν ο Βασιλικός των Raining Pleasure. Όταν η Λένα Πλάτωνος, είπε, με πρωτοπήρε τηλέφωνο για να μου πει πόσο της αρέσει η μουσική μου, έτρεξα στο σπίτι και πλακώθηκα στις βότκες! Για το ότι ετοιμάζουν, ακόμη, έναν αγγλόφωνο κοινό δίσκο από το 2005, αλλά και ότι δε βιάζονται να τον ολοκληρώσουν!

Έχω την αίσθηση ότι ο Βασιλικός δε μπόρεσε να συγκρατήσει τα δάκρυα του, όταν αναφέρθηκε σε όλη αυτή τη δημοσιογραφική φιλολογία και παραφιλολογία για την ψυχολογική κατάσταση της Λένας. Η Λένα είναι καλά, είπε στον φακό, πιο καλά απ' ότι είστε εσείς κι εγώ, ακριβώς διότι αποτελεί την καλή πλευρά του καθρέφτη μιας κακής εποχής!

Τελευταίος μίλησε για τη Λένα ο Γιάννης Παλαμίδας.Προέρχομαι από μια λαϊκή οικογένεια, είπε ο Γιάννης,και από τη Λένα πρωτοήρθα σε επαφή με τη μουσική του Ραχμάνινοφ και του Σκριάμπιν. Για το πως είχε εκλάβει τότε το Σαμποτάζ, σαν την ελληνική απάντηση στους Queen από την πλευρά του, αλλά και για το ότι, ούτε που θα φανταζόταν ποτέ τη διαχρονική δύναμη αυτού του έργου, τη στιγμή που το έγραφαν στο στούντιο!

Η εκπομπή Ημερολόγια της Λένας Αρώνη ξεκινάει τον φετινό κύκλο της στις 7 Νοεμβρίου και θα μεταδίδεται κάθε Σάββατο στις εφτά το βράδυ από την ΕΤ- 1. Φαντάζομαι, το συγκεκριμένο κομμάτι για την Πλάτωνος θα παιχτεί μέσα ή τέλη Νοεμβρίου. Αν και όπως μου είπε η ίδια η Αρώνη μετά το τέλος του χθεσινού ολοήμερου γυρίσματος, πιθανώς να προκύψουν και δύο επεισόδια!

ΒΡΕΧΕΙ ΑΣΠΡΟΜΑΥΡΑ!

ΠΑΡΑΣΚΕΥΉ, 16 ΟΚΤΩΒΡΊΟΥ 2009

ΒΡΕΧΕΙ ΑΣΠΡΟΜΑΥΡΑ!

Βρέχει πολύ, ακόμη, ασθενικά, μονότονα, καταθλιπτικά, παγερά, ασπρόμαυρα, το λάπτοπ έχει πάρει φωτιά λόγω φόρτου εργασίας, μπαίνω σε blogs και διαβάζω διασκεδαστικές κακιούλες προβληματικών ατόμων, ζηλόφθονων και ως εκ τούτου εμετικών, ξεφυλλίζω παλιά τεύχη μουσικών περιοδικών, το αριστερό μέρος του κεφαλιού μου πονάει απ' τις πολύωρες κουβέντες με το κινητό, συντονίζω μουσικούς για συναυλίες και ηχογραφήσεις, θυμάμαι ότι την ερχόμενη εβδομάδα πάμε για το μιξάζ του ντοκιμαντέρ, κοιτάζω την πρόσκληση του επεισοδιακού φεστιβάλ κιν/φου της Θεσ/νίκης και λέω να βρίσκομαι εκεί φέτος, αναζητώ δισκογραφική εταιρεία για το σάουντρακ που θα το πληρώσει και δε θα το εκδώσει απλά, ξεχνάω να μαγειρέψω και τη βγάζω με γιαούρτια και λιαστές ντομάτες, οι δικοί μου στον Πειραιά με έχουν χάσει πάλι, οι λογαριασμοί έρχονται φουσκωμένοι με χρωστούμενα από την προηγούμενη κι αδυνατώ να βρω τις αποδείξεις πληρωμής τους μεσ' στο χαρτομάνι, ανακάλυψα ότι το internet- cafe της Αριστοτέλους διαθέτει υπόγειο για καπνιστές, θυμίζοντας λαϊκό τσοντάδικο των 80s με τόσο έντονο το μεταναστευτικό στοιχείο εκεί μέσα, φτιάχνω ερωτήσεις για τη μεσημεριανή συνέντευξη, απορρίπτω εισερχόμενες κλήσεις, απορώ με τα σύντομα μηνύματα των ανθρώπων και δεν θα έπρεπε αφού δεν είναι ίδιοι όλοι οι άνθρωποι, συχνά κοιμάμαι με τα ρούχα μου, χαμογελάω στη θύμηση του μέχρι δακρύων γέλιου της Λένας, η μνήμη της φωτογραφικής μηχανής γεμίζει κι αρχίζει μοιραία το ξεσκαρτάρισμα, στο μυαλό μου γυρίζει ακόμη η άποψη της Αρλέτας ότι δεν είναι καλό στην τέχνη να κινούμαστε βάσει του πόνου της ύπαρξης, η πλατεία Βικτωρίας μοιάζει σα να δέχτηκε ρίψη υδροπλάνου, οι σκουπιδοτενεκέδες της είναι γεμάτοι ξεχασμένες ομπρέλες, οι άστεγοι παρακάτω τα μάζεψαν και ποιος ξέρει που θα τη βγάλουν απόψε κι αύριο και το χειμώνα που έρχεται, κάτι αφημένα παπούτσια έξω απ' τα παράθυρα υπογείων βράχηκαν κι αυτά σήμερα, η ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα έσβησε τη μυρωδιά του κάρρι, της μπίρας και του ψυχοδηλωτικού καπνού στον πεζόδρομο έξω απ' την πολυκατοικία, το ρωσικό μπαρ που έσφιζε από ζωή, καυγάδες, βρισίδια και γέλια καθ' όλη τη διάρκεια του θέρους, τώρα μοιάζει με ερημωμένο ντεκόρ ανατολικοευρωπαϊκής ταινίας, ενόσω ακόμη βρέχει, πολύ, ασθενικά, μονότονα, καταθλιπτικά, παγερά. 
Και ασπρόμαυρα.

Ο Δρόμος της αυτοεξάρτησης - ΧΟΡΧΕ ΜΠΟΥΚΑΪ (βιντεο 50ο)

Ο Δρόμος της αυτοεξάρτησης - ΧΟΡΧΕ ΜΠΟΥΚΑΪ (βιντεο 50ο)

Ο δρόμος της ανακάλυψης του εαυτού μας και της οριστικής αποδοχής της ευθύνης για την ίδια μας τη ζωή ονομάζεται δρόμος της αυτοεξάρτησης.

Τα συναισθήματα δημιουργούνται ανεξάρτητα από το αν μου αρέσει ή δεν μου αρέσει να τα νιώθω.

Ανεξάρτητα από το αν θέλω να τα νιώθω με μεγαλύτερη ή μικρότερη ένταση.
Ανεξάρτητα από την προσωπική μου απόφαση.

Βέβαια, αφού δεν μπορώ να είμαι κύριος των συναισθημάτων μου, μπορώ σίγουρα να επιλέγω τι θα κάνω με αυτά. Μπορώ να τα ελέγχω, κι αυτή η υπεύθυνη εξουσία πάνω σ’ αυτό που νιώθω είναι, ίσως, το αληθινό εσωτερικό εργαλείο μου.

Στις δικές μας ''ΣΤΙΓΜΕΣ''....... 

''ΣΤΙΓΜΕΣ - ΟΝΑΡ''
Μουσική - Στίχοι: Λευτέρης Πλιάτσικας
Πρώτη εκτέλεση: Όναρ


Κάτι υπάρχει μέσα μου

κάτι με καίει ακόμα

Κάτι με φέρνει δίπλα σου

και ζώ σε ξένο σώμα

__

Είναι ή δεν είναι ο έρωτας

παρτίδα πια χαμένη

Ό,τι κι αν παίξεις φίλε μου

εκείνο που θα μείνει

___

Είναι στιγμές που θα κλάψεις

μη φοβηθείς θα ξεχάσεις

Είναι στιγμές που θα κλάψω

κι αν φοβηθώ θα ξεχάσω

__

Μια μοιρασμένη ανάμνηση

σε πόνο και σε ψέμα

Μια αναμέτρηση σκληρή

και όλα τελειωμένα

__

Είναι στιγμές που θα κλάψεις

μη φοβηθείς θα ξεχάσεις

Είναι στιγμές που θα κλάψω

κι αν φοβηθώ θα ξεχάσω

''Καλό θα ήταν να ξεπεράσουμε την εξάρτησή μας από συγκεκριμένα πρόσωπα, να εγκαταλείψουμε αυτές τις συμπεριφορές, και να βοηθήσουμε τον άλλον να ξεπεράσει κι αυτός τη δική του εξάρτηση.

Θα μου άρεσε πολύ να μ’ αγαπάνε όσοι αγαπώ. Αν όμως κάποιος δεν μ’ αγαπάει, θα ήθελα να μου το πει και να φύγει (ή να μη μου το πει, αλλά πάλι να φύγει). Γιατί δε θέλω να είμαι δίπλα σε κάποιον που δε θέλει να είναι μαζί μου…

Πονάει πολύ. Ωστόσο, αυτό είναι καλύτερο από το να μένεις και να υποκρίνεσαι.

Ο Αντόνιο Πόρτσια λέει στο βιβλίο του ‘’ΦΩΝΕΣ’’ ….έπαψαν να σε εξαπατούν, όχι να σ’ αγαπάνε, κι εσύ πονάς σαν να έπαψαν να σ’ αγαπάνε…..''

Στις δικές μας στιγμές .... μη φοβηθείς, θα ξεχάσεις....

Η κάθε ζωή ξεχωριστή.

Στα δικά της ''λημέρια'' θα μιλήσει και θα την ακούσει εκείνη η καρδιά

που έχει ανάγκη ν' ακούσει.

Στη ζωή μας υπάρχουν μόνο στιγμές, παρακάλα να είναι ευλογημένες.

Τι σημασία έχει το πότε μιλάμε, σημασία έχει το πότε θα νιώσουμε να μιλήσουμε.

Την ευθύνη της ζωής μου την έχω μόνο εγώ.

χριστίνα καμπά
(....για το ντινετάκι...)

ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

25.2.12

ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

Έλα να μιλήσουμε λίγο μεταξύ μας.

Υπάρχει άνθρωπος στην Ελλάδα που τον ενδιαφέρει το κομματικό χρώμα?

Έλα τώρα, ας μιλήσουμε λίγο ειλικρινά, αν ξεπεράσουμε το μείζον θέμα του χρώματος, που κρύβει τη λέξη ‘’βολεμένος’’ ποιός θα βγει προς τα έξω και θα πει ότι ΕΓΩ ΜΙΛΩ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ!!
????????

Υπάρχει ένα πρόβλημα στη χώρα μας και ας μη το παραδεχόμαστε.
Έχουμε ανάγκη να κρυβόμαστε πίσω από χρώματα.
Γαλάζια, μπλε και κάπου κάπου κόκκινα για να ψιλομαθαίνουμε μισές ιδεολογίες, να τις ενστερνιζόμαστε και στην πλειοψηφία να αφηνόμαστε στα χέρια των πιο πιστευτών από εμάς ή αν θέλετε , θεωρητικά πιο δυνατών από εμάς ανθρώπων,
ν αποφασίζουν για μας, πριν από εμας!!!

Έτσι δεν είναι?

Απλά όλα!

Ναι, ένα δίκιο το βρίσκω, λόγω πατροπαράδοσης σε χρωματοκομματικές αντιλήψεις και ας μην έχουμε ιδέα τι σημαίνει αυτό, κάπου το σύνθημα Ελλάς, Πατρίδα, Οικογένεια μας τσάκισε! ….
Φόβος ξεβολέματος ίσως μυρίζει και κάθισμα στο ‘’καναπέ’’ .
Όμως το τελικό αποτέλεσμα ποιο θα είναι?

Εγώ μιλώ από το καναπέ κι εσύ πράττεις από το σαλόνι του κήπου σου?

Στην οδό ‘’ΕΛΛΑΔΑ’’ εγώ σου δίνω τα κλειδιά μιας ολόκληρης πόλης!!!!!
Υπέροχα!
Αράζω τόσο ώστε να γίνω ,,,,,,,,,,τι βρε παιδιά?
Σοσιαλιστής? Νεοδημοκράτης? Κομουνιστής?
….τώρα άμα πω και μπουμπούκος θα γίνω παλαιομοδίτικη, αφού εκσυγχρονίστηκε (λέμε τώρα!!!) ακόμα και αυτός,
(Υ.Γ. το δίδυμο με τον ‘’τσεκουράτο’’ Βοριά ανέμου... πολύ του πάει!!)

Κάτι ενστικτωδώς όμως, δε μου κολλάει όταν κάνω ζάπινγκ στις ειδήσεις!!!
επαναλαμβάνονται όλο στα ίδια και τα ίδια, αλλά το πορτοφόλι μου μικραίνει σε περιεχόμενο!
τι αλλάζει τελικά?
Γιατί αυτή η αλλαγή δε φαίνεται σ αυτούς αρνητική, αλλά στη δική μου ζυγαριά? (θα χάλασε μάλλο, γι αυτό μειώνει ότι ζυγίζω)
......................................................................................
Σαν ανακύκλωση σκουπιδιών μου φαντάζει ότι ακούω κ βλέπω και απλά αλλάζω τις ετικέτες στα ονόματα.
Αυτός είναι όξινος, αυτός λιγότερο, ο άλλος λίγος σε περιεκτικότητα.
Τελικά η πολιτική και τα πρόσωπα που την εμπεριέχουν στο μπουκάλι με ετικέτα ''Ελλάδα'' ή μας δουλεύει ή είναι ‘’ΛΙΓΟΙ’’ ή ‘’ΑΡΚΕΤΟΙ’’ για να χωρέσουμε όλοι σ ένα καράβι που βουλιάζει! (βλέπε τιτανικό-,,,,,χρόνισε και αυτή η αφίσα που κυκλοφορεί και όλο με το φόβο της λέξης ''βουλιάζουμε'' βαδίζουμε)

Τόσο απλά όσο και περίπλοκα όλα φαντάζουν γύρω μου.

και ξανά στη σκέψη
...........μορφωμένοι άνθρωποι είναι όσοι βρίσκονται στην εξουσία!
ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠ ΌΛΑ ΧΟΡΤΑΤΟΙ! ΕΤΣΙ? ….τώρα αν είναι χορτάτοι σε γνώσεις ή τίποτα άλλο αυτοί το ξέρουν.
Εγώ, τι είμαι εγώ? ενας απλός μούτσος στο καράβι τους.

...............να που τώρα θυμήθηκα και κάτι άλλο (…ξέρω – ξέρω ! κακό πράγμα να θυμάμαι….)

Θυμήθηκα το παραμύθι του τζίτζικα και μύρμηγκα.

Μήπως, λέω εγώ τώρα, με το φτωχό μου το μυαλό και την άδεια τσέπη.

Μήπως εσύ που τώρα το παίζεις μέρμηγκας ήσουν κάποτε τζιτζίκι και απλά ρουφούσες ή αν θέλεις τραβούσες την τροφή κάποιου άλλου?
Γνωρίζεις πόσο εύκολα οι ρόλοι αλλάζουν γιατί η ζωή είναι ρευστή?
Αν δεν το γνωρίζεις είσαι σίγουρος ότι τα παραμύθια που ακούγαμε μικροί ήταν μόνο μυθοπλασίες?

Εσείς αν θέλετε ν αλλάξετε το αύριο με τι τρόπο θα αλλάζατε το σήμερα?
Δύσκολη απάντηση……………Εντάξει, σιωπήστε……………

Η κάθε μικρή κοινωνία γίνεται καθρέφτης σε μία μεγαλύτερη.
Ο έχων συνείδηση κατά τον εαυτό του και στους άλλους που ζει μαζί και συναλλάσσεται την καθημερινότητά του, γνωρίζει και πως είναι να κοιμάται ήσυχος.
……………………………………………………………………

Άστους αυτούς, χάθηκαν στις φιλοδοξίες μιας ξεθωριασμένης εποχής.
Εσύ μπορείς να ξαναγίνεις άνθρωπος?
Κοίτα στο λεξικό, αν δυσκολεύεσαι, και αν βαριέσαι να διαβάσεις, κοίτα κατάματα ένα 6 χρονο παιδί και όσο αντέξεις.
Τα εξάχρονα λειτουργούν με την αντίληψη του ενήλικα και την καρδιά του μωρού. Αφυπνίσου!

Στην ανάγκη μπες στο πρώτο παιδικό σταθμό που θα συναντήσεις μπροστά σου και κοίτα με τη καρδιά , άκου με τη λογική.
Από κάπου πρέπει να ΕΠΑΝΑΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΤΕΙ Η ΧΑΜΕΝΗ ΣΟΥ ΑΘΩΟΤΗΤΑ για να ξεκινήσει και ν αρχίσει να λειτουργεί με νόημα η ζωή σου.
Δεν έχω συμβουλές να δώσω παρά μόνο προτάσεις.

Έτσι κι αλλιώς ο καρνάβαλος θα καεί την Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2012, ας θάψουμε μαζί του και τις στάχτες που άφησε.

Καλή συνέχεια φίλοι μου.

.................δε χρειάζονται λόγια μόνο πράξεις

StellasMousiki

ΠΟΛΗ - ΧΙΟΝΙ

ΠΟΛΗ - ΧΙΟΝΙ

TheXristinak

http://www.youtube.com/watch?v=upRsDfiwb0A

......................Έτσι κοιτάζω την πόλη που αγάπησα

Όταν σε είχα σε αυτή συναντήσει

Έτσι κοιτάζω την πόλη που άφησα

Όταν στην άβυσσο μ είχες αφήσει......................