Τετάρτη, 22 Ιανουαρίου 2014
Όταν σβήνουν τ' αστέρια
Μαζί στις χαρές,
μαζί στις λύπες, μαζί στις ασθένειες…
Εσένα αποχαιρετούσα όταν έφευγα από το σπίτι, εσύ με υποδεχόσουν με τα
αστεία τσαλιμάκια σου. Μαζί χαζολογούσαμε στην τηλεόραση, μαζί περνούσαμε τις
ώρες μας στον υπολογιστή, μαζί κοιμόμασταν… Από 20 ημερών έως τη μέρα που έπεσε
η αυλαία της όμορφης πορείας μας, ήμασταν μαζί. Πώς πέρασαν τα χρόνια…
Βλέπω τις τελευταίες μας
φωτογραφίες, όπου μέχρι και τη μέρα που έφυγες επιζητούσες την αγκαλιά μου, τα
φιλιά μου και δεν μπορώ να σταματήσω τα δάκρια...
Σε έλεγα χαϊδευτικά αστέρι μου,
γιατί ήσουν και θα είσαι για πάντα το ΑΣΤΕΡΙ ΜΟΥ. Έπαψες να λάμπεις εδώ, αλλά
τώρα λάμπεις κάπου πολύ ψηλά όπως αξίζει στην περήφανη λιονταρίνα μου.
Γιατί ναι, υπάρχει ένας καλύτερος
κόσμος απ΄αυτόν εδώ. Θα έρθει η ώρα που θα τα ξανασυναντηθούμε σ’ ένα πανέμορφο
μέρος. Για την ώρα ξεκουράσου και κοιμήσου γλυκιά μου…
Η γατομαμά σου
Selcouth
Για τη Νινή μου
10/8/2002 – 14/1/2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου