Αν είχε ο άνθρωπος φτερά  Θα έφτανε ο νους του μακριά 
Και η ζωή του παραπέρα 
Μα θα 'ταν πάλι κυνηγός Ο χρόνος ο προστακτικός 
Και θάλασσα η μέρα 

Κι ώσπου να φτάσει στα βουνά  Με τα φτερά του τ'ανοιχτά 
Θα κουραζόταν μόνος 
Θα 'θελε πάλι η καρδιά  Να 'χει μαζί της συντροφιά 
Να 'ναι ελαφρύς ο δρόμος 

Πέρασε πάνω απ' τα βουνά  Με τα φτερά του τ' ανοιχτά 
Και χάθηκε σαν βέλος 
Κι 'οπως ησύχαζε η βροχή  Πάλι του κύκλου του η αρχή 
Γεννιόταν απ' το τέλος 

Αν είχε ο άνθρωπος φτερά  Θα 'ταν ο κόσμος του ψηλά 
Τα μάτια θα γιορτάζαν 
Μα πάλι οι δρόμοι τ' ουρανού  Γραμμές στο μέσα του χεριού 
Τα σύνορα θ' αλλάζαν.

Στίχοι: Παρασκευάς Καρασούλος 
Μουσική: Θοδωρής Οικονόμου