ΑΝΑΤΡΟΦΗ (Αντιγόνη Βουτσινά) αλλα

ΑΝΑΤΡΟΦΗ (Αντιγόνη Βουτσινά)

Λείπω

Λείπεις

Λύπη

Οικόσιτο ρήμα.

Το είχε δέσει η μάνα

μ’ ένα λουρί από το πόδι μου

για να μου κάνει συντροφιά όταν εκείνη

λύπη.

Ξέρω καλά τους χρόνους του και τις συνήθειές 

του.

Καμιά φορά,

στο τρίτο πρόσωπο βγάζει τη μάσκα

και απλώνεται

με ήττα.

(Εκτός κι αν κάτι

δεν έμαθα καλά.

Από παιδί.)

Η απουσία δεν καταλαμβάνει ποτέ εξωτερικό χώρο
Απρόσκλητη ενδημεί στη σκέψη μας

Οι απουσίες είναι ανεπιθύμητα κατοικίδια

 πτηνά

που πετούν με αθόρυβο φτερούγισμα

από το ένα κλαδί συναισθήματος στο άλλο

Τρέφονται με τις αναμνήσεις

τη λύπη και τη νοσταλγία μας

Οι κελαηδισμοί τους είναι υπενθυμίσεις

 απώλειας

και προοπτική ερημωμένου μέλλοντος

Οι νυκτόβιες απουσίες μαυλίζουν τα όνειρα

και τα προτρέπουν να ξεδιψάσουν ως το

 ξημέρωμα

σε πρόσκαιρες πηγές ελπίδας

Δυστυχώς δεν είναι αποδημητικές

έτσι δια βίου συνεχώς πετούν μέσα μας

σε εξοντωτικούς σχηματισμούς(Γιάννης Τόλιας)

Fabrice de Villeneuve-Ζωγράφος 

Μαθήματα ζωής χωρίς εσένα (Σταύρος Σταυρόπουλος)

μαθήματα ζωής

χωρίς εσένα

σε άδεια ερημικά πλάνα

στα ίδια παγωμένα νερά

έγινα πέτρα και φως

προσπαθώντας να ακουμπήσω

για λίγο

τη μακρινή απουσία σου

ακόμη λείπεις

Η επιθυμία έχει μια πολύ ψηλή κορμοστασιά

 και στις παλάμες της καίει η απουσία.

(Οδ.Ελύτης)

 (1940)-Οδυσσέας Ελύτης - Κλίμα της απουσίας

Όλα τα σύννεφα στη γη εξομολογήθηκαν

Τη θέση τους ένας καημός δικός μου επήρε

Κι όταν μες στα μαλλιά μου μελαγχόλησε

Το αμετανόητο χέρι 

Δέθηκα σ' ένα κόμπο λύπης.

Александр Сигов (Alexander Sigov)

-Γιάννης Ρίτσος, «Και εσύ να λείπεις»-Απόσπασμα:

«Σκέψου η ζωή να τραβάει το δρόμο της,

Και εσύ να λείπεις,

Να’ ρχονται οι Άνοιξες

με πολλά διάπλατα παράθυρα,

Και εσύ να λείπεις,

Να λείπεις –δεν είναι τίποτα να λείπεις .

Αν έχεις λείψει για ό, τι πρέπει,

Θα ‘σαι για πάντα μέσα σ’ όλα εκείνα

που για αυτά έχεις λείψει,

Θα’ σαι για πάντα μέσα σε αυτόν τον κόσμο…»

ΙΣΩΣ Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑ-Pablo 

Neruda από τα "Εκατό ερωτικά Σονέτα"

Ίσως η απουσία σου είναι παρουσία, χωρίς εσύ 

να είσαι,

χωρίς εσύ να πας να κόψεις το μεσημέρι

σαν ένα γαλάζιο λουλούδι, χωρίς εσύ να 

περπατάς

πιο αργά ανάμεσα στην ομίχλη και στου

 πλίνθους,

χωρίς εκείνο το φως που κρατάς στο χέρι

που ίσως άλλοι δεν θα δουν να χρυσίζει,

που ίσως κανείς δεν έμαθε ότι βλασταίνει

σαν την κόκκινη καταγωγή του τριαντάφυλλου,

χωρίς εσύ να είσαι, επιτέλους, χωρίς να έρθεις

απότομη, ερεθιστική, να γνωρίσεις τη ζωή μου,

καταιγίδα από ροδώνα, σιτάρι ανέμου,

και από τότε είμαι γιατί είσαι

και από τότε είσαι, είμαι και είμαστε,

και για χάρη του έρωτα θα είμαι, θα είσαι, θα 

είμαστε.

H μνήμη είναι μάταιη ...Δεν μπορεί να καλύψει 

το καινό της απουσίας .... 


http://pyroessa-artemusica.blogspot.gr/2013/05/paul-eluard-ma-morte-vivante.html